Kiribati

KIRIBATI 2025

  1. VOORBEREIDING

1. Planning

Als landenverzamelaar wil ik mijn zeven laatste onafhankelijke landen in Oceanië bereizen, nl. Tonga, Samoa, Nauru, Kiribati, Marshall, FSM en Palau. Nadien staan er nog drie UN landen op mijn wenslijst.

Op 7/1/2025 vertrek ik om 10 uur met Etihad van Brussel naar Singapore (530 € enkele vlucht) met een tussenstop in Abu Dhabi. Ik kom er aan met een half uur vertraging en alhoewel ik in transit ben moet ik door de scanner. Deze luchthaven is immens groot en er is de laatste jaren veel bijgebouwd. Uiteindelijk kan ik om 22 uur doorvliegen naar Singapore. Ik rust uit om mijn jetlag te verwerken en op 9/1/25 om 20.30 vlieg ik door door naar Fiji met een stop in Sydney. Deze enkele vlucht kost een stevige 1.090 € en duurt acht uren maar door vertraging op deze Qantas vlucht mis ik mijn aansluiting en moet zeven uren extra wachten zonder compensatie in de wanordelijke luchthaven van Sydney; ik moest als senior op de harde grond slapen. Mijn herboekte vlucht met Fiji Airways zou om 14 uur vertrekken maar het werd uiteindelijk 15.20 uur. Bij aankomst in Nadi bleek mijn bagage zoek te zijn. Uitgeput kwam ik aan bij mijn guesthouse in Fiji.

Ik had van thuis uit online mijn return tickets besteld bij Fiji Airways voor Tonga (11-16/01/2025 – 675 $) en voor Samoa (17-24/01/2025 – 519 €).

Ik had eveneens online vijf vluchten besteld bij www.airnauru.com en niettegenstaande negatieve commentaren verliepen al deze vluchten uitstekend. Ik ben in lijn gevlogen met Airnauru van Fiji naar Nauru, vervolgens naar Kiribati, dan naar Marshall Islands, verder naar FSM (Federated States of Micronesia) en Palau. Dit ticket van vijf vluchten kostte mij 2.773 AUD of 1.534 €.

Op 28/2 vlieg ik met United van Palau naar Manila waar ik twee nachten verblijf en uitrust voor mijn lange vlucht terug, kost 451 €. Op 2/3/25 vlieg ik met Etihad via Abu Dhabi naar Brussel. De vlucht van Manila naar Abu Dhabi duurt 9.45 uur en vervolgens naar Brussel duurt het zeven uren, kost 636 €.

 

2. Visum

Voor 64 landen is geen visa vereist waaronder alle EU-landen. Meer info op www.mfa.gov.ki visaofficer@mfa.gov.ki Voor drones is een toelating nodig bij CAAK Civil Aviation Authority of Kiribati info@caak.gov.ki

Kiribati heeft een consul in Brussel : Kiribati Honory Consulate, Faiderstraat 67, 1050 Brussel. Tel. +32 2 539 0144 karl.koch@skynet.be Onze Belgische ambassade bevoegd voor Kiribati is in Australië, Canberra. Dhr. Goffin is onze ambassadeur canberra@diplobel.fed.be

Geen voorafgaande online melding nodig. Tijdens mijn vlucht kreeg ik een infofiche om in te vullen. Hiermee volgde ik de rij bij Immigratie en kreeg vlot een stempel in mijn reispas.

 

3. Geldzaken

Op Kiribati wordt alles in met AUD betaald. Het is aangeraden om cash AUD mee te nemen naar Kiribati dat een cash maatschappij is. Reken er niet op dat je met je kredietkaart kunt betalen, zeker niet op de buiteneilanden. Voor meer info waar ATM staan: https://www.anz.com/kiribati/en/contact-us/ Er zijn 11 ATM op Kiribati maar die zijn dikwijls buiten dienst of er zit geen geld in. Waarschijnlijk kun je niet wisselen bij Eftpos of ANZ-banken. Er bestaan ook Kiribati dollar maar ze zijn niet in omloop, een zoektocht voor verzamelaars.

4. Vluchten

Op 31/01/2025 neem ik om 5.50 uur in de morgen mijn tweede vlucht van een reeks van vijf vluchten met www.nauruair.com. Ik vertrek met vlucht ON 041 die vertrok uit Brisbane naar Fiji en verder naar Nauru. De vlucht duurt 1.15 uur en om 7.05 uur landt het vliegtuig op Bonriki Int. Airport, Kiribati. We zijn het enige vliegtuig en bij Immigratie gaat het vlot. Ik krijg al vlug een stempel in mijn paspoort. Er zijn enkel vluchten naar Kiribati uit Nadi met Fiji Airways of met Nauruiair uit Nadi met een stop op Nauru of rechtstreeks met Nauruair uit Nauru zelf. Er is ook een vlucht naar/uit Majuro met Nauruair. Air Kiribati maakt vluchten tussen de Kiribati eilanden https://airkiribati.com.ki/

5. Informatie

De Gilbert and Ellice Islands waren van 1892 tot 1916 een Brits protectoraat en daarna een kolonie tot 1976. Dan werden het aparte kolonies: Ellice Islands werd Tuvalu genaamd en werd onafhankelijk in 1978 en de Gilbert eilanden werden omgedoopt tot Kiribati en werd een republiek op 12/07/1979. Kiribati betaat uit 33 laagliggende groepen van koraaleilanden en atollen. Kiribati heeft een landmassa van 810 km2 en een maritieme zee-oppervlakte van ruim 3.5 miljoen km2 waardoor het een enorm gebied bestrijkt en visvergunningen een goed inkomstenbron zijn voor het arme land. Kiribati is zo uitgestrekt dat het als enig land tezelfdertijd onder en boven de evenaar ligt en ook nog eens de internationale datumgrens overlapt. Tarawa is 31 km2 en heeft de meeste bevolking 28.800 , het afgelegen Christmas Island (Kiritimati) in de Phoenix groep is 388 km2 en heeft zesduizend inwoners. In de dorpen leeft men van cocosnoten, vis, taro en broodfruit; het land is onvruchtbaar wegens teveel koraal. Veel families leven van overgemaakte gelden van Kiribatiaanse zeelieden of familieleden die in het buitenland werken, vnl. Australië en NZ. Het sociaal leven in de dorpen speelt zich af in de maneaba, het gemeenschpshuis waar alles beslist wordt. Er wordt regelmatig gezongen en gedanst in de maneaba: de ruoia is een typische dans. Als je iemand tegenkomt op je pad begroet die dan met “mauri” = hello. Tarawa het hoofdeiland is dicht bevolkt en afgezien van een bezoek aan de oorlogsbunkers en geschut goed voor een dag. Het is aan te raden om een van de buiteneilanden te bezoeken en er te verblijven, ik vloog naar Abaiang en had er geen spijt van, ongelooflijk prachtige witte zandstranden en ik was er alleen. Buiten het regenseizoen in het iedere dag volop zon en 25-33° C. De mensen zijn heel vriendelijk en poseren graag voor een foto.

 

 

www.visitkiribati.travel info@kiribatitourism.gov.ki : nationale toeristische dienst

www.kiribatitourism.gov.ki : nationale toeristische dienst

www.wikitravel.org/en/Kiribati

www.taste2travel.com/postcard-kiribati : a good recent guide from my friend Darren

www.en.wikivoyage.org/wiki/Kiribati

www.globespots.com/country/kiribati Reisversag uit 2019

www.ronperrier.net/2021/03/06/kiribati-the-trip Een goed reisverhaal van Ron Perrier uit 2021

www.fulltimeadventurer.com/travel-to-kiribati

www.en.wikivoyage.org/wiki/Kiribati

www.good-travel.org/blog/how-to-be-a-good-traveller-in-kiribati

www.outofyourcomfortzone.net/the-ultimate-guide-to-visit-kiribati-3-day-tarawa-itinerary/ 2023 guide

www.travel-tour-guide.com/kiribati/03_line_islands.htm

www.farandawayadventures.com/tips-for-first-time-kiribati

 

 

 

Travel agents

Car rental

Vraag het aan uw hotel. Links rijden op Kiribati. Een helm is verplicht voor een brommer. Lokaal rijbewijs: www.landtransport.ki

 

B. REISVERSLAG

Vrijdag – 31/01/2025

Reisweg : Nauru > Kiribati + Bonriki > Abaiang

Ik was in de vroege morgen te vroeg op de kleine luchthaven van Nauru en er was geen mogelijkheid om er iets te eten/drinken. Het is vandaag de nationale feestdag in Nauru. Mijn tweede vlucht ON 041 met www.airnauru.com vertrekt om 5.50 uur en zal aankomen Op Bonriki Int. Airport om 07.05, dus 1.15 uur vliegen. Het langgerekte dunne eiland Tarawa lag te blaken in de ochtendzon. Ik kreeg tijdens de vlucht een infofiche die ik had ingevuld en die ik presenteerde bij Immigratie waar ik vlot mijn stempel kreeg. Wij waren de enige aangekomen vlucht in de kleine luchthaven van Bonriki, Tarawa. Buiten de luchthaven zou ik worden opgepikt door Tinaai van Terau Bungalows maar ze was er niet en kwam evenmin opdagen. Ze had mij ook niet geboekt op mijn verbindingsvlucht naar het buiteneiland Abaiang, ik stond niet op de passagierslijst. Ik heb dan maar zelf met de hulp van Wilder (+686 7306 1466), luchthavenmedewerker, mijn vlucht met met www.airkiribati.com.ki geboekt. Ik kon gratis vervoer naar het George Hotel krijgen om een paar uren te overbruggen. Ik stond reeds twee uren op de kleine luchthaven en alle passagiers waren reeds lang vertrokken. Wilder had intussen reeds driemaal lang naar Tinaai gebeld en ze beweerde dat ze mij nu dan plots toch had geboekt. Ze mailde mij dat ze onderweg was om mij af te halen, een leugen. Wilder bracht mij dan persoonlijk naar het moderne en nette Chatterbox Café in Bekenibeu, South Tarawa waar ik iets kon eten en drinken. Bij het café is ook een reisagent www.tobaraoi.com die heel hulpvaardig zijn toka@tobaraoi.com Ze vroeg 200 AUD voor een WW2 toer. Wilder kwam mij terug oppikken en bracht mij naar de luchthaven. Om 14.45 uur vertrok mijn vluchtje van 67 AUD van Air Kiribati naar Abaiang, ongeveer 20 passagiers, twee rechts en twee zetels links. Het duurde ongeveer 15 minuten, mijn kortse vlucht ooit. Het prachtig langgerekt eiland Abaiang lag er uitnodigend bij. Het was een landing op een gravelpiste en bij het overdekt hutje dat het luchthavengebouw moest voorstellen stonden enkele mensen op hun familie te wachten. Al vlug was iedereen weg achterop een brommer. Nick, een Zwitser die hier woont, vroeg iemand om mij naar Terau Bungalows te brengen. Over heel Abaiang loopt een gravelweg met putten, gelukkig regende het niet. Bij aankomst werd ik een bungalow aangewezen die over de zee hangt bij hoogtij. Het zijn typische Kiribatiaanse hutten in lokaal materiaal, eco-vriendelijk. Ik krijg er geen genoeg van en neem heel veel foto’s van deze romantische en schitterende omgeving, bungalow aan het wit zandstrand met wuivende scheefgewaaide palmbomen. Ik heb dan het vredig dorpje bezocht en mocht een kijkje nemen in de maneaba, de publieke vergaderhut waar iedereen op de grond zit. Iedereen is relaxed en het lijkt hier wel een ideaal leventje. Mijn bungalow is geen luxe maar het zicht van op mijn klein terrasje over de zee en de ondergaande zon was schitterend. Ik heb meteen prachtige foto’s genomen. Er is een winkeltje waar ik warm Heineken kon kopen maar ik verkoos een fles Australische wijn voor 27 AUD. Er werd avondeten geserveerd bij de lagune tussen de palmbomen. Samen met een koppel uit Tarawa Samoa-Kirgistan en twee kleine dochtertjes genoten we van de rustige en prachtige omgeving van Terau Beach Bungalows. Het is een prachtige romantische omgeving en de bungalows zijn gebouwd met palmbladerendak en lokale materialen, spijtig dat het beheer van Tinaai te wensen overlaat.

Www.teraubeachbungalow.com teraubeach@gmail.com

 

 

Zaterdag – 1/02/2025

Gisterenavond was nog een Nederlandse aangekomen die aan een project in Tarawa werkt. Het koppel had een bootje gehuurd om te gaan vissen bij Teiroa eiland. Ik betaal mijn aandeel in de brandstof, 40 AUD. Ik en de Nederlanse zaten in een tweede bootje met nog drie andere medewerkers. Na ongeveer 45 minuten in een open bootje kwamen we aan bij Teiroa. Bij het naderen van het eilandje wordt de zee steeds meer lichtblauw, prachtig azuurblauw. We worden welkom geheten door de Engelse Derek die dit eilandje runt. We krijgen een drankje en zitten in de schaduw van zijn maneaba, strooien afdak met tafels en stoelen waar ze leven. Er staan veel boeken die andere reizigers hebben achtergelaten. Derek verhuurt basic bungalows op dit sprookjeseiland. Terwijl het eten wordt gereed gemaakt verken ik het eiland langs de lage lagunekant. Als ik terug kom heb ik een leuke babbel met Derek (70 jaar) die een Kiribatiaanse vrouw heeft. Hij leeft hier op een klein paradijs. De lunch was heel lekker en was voldoende. Ongelooflijk dat we op dit piepklein eilandje zonder elektricteit zelfs nog een ijsje als dessert krijgen. Na de lunch is iedereen gaan vissen met de bootjes, ik maak een lange wandeling langs het tropisch wit zandstrand dat met palmbomen is omzoomd. Ik loop er alleen, niemand op het strand dat ongelooflijk mooi is. Na drie uren is iedereen terug van de visvangst. Ik geef Derek 50 AUD als mijn bijdrage voor de lekkere lunch met zelfs ijskreem als dessert. Hoe ze het doen is mij een raadsel.

Www.teirio.com info@teirio.com +686 7300 5240

Het is een woelige zee op de terugweg. We kunnen direct bij onze bungalow zwemmen in de zee op het wit zandstrand. De meisjes noemen mij uncle of grandfather. Op mijn terras drink ik nog een halve fles wijn bij een oranje hemel, een volle maan en de poolster; de hemel is bedekt zodat deze zonsondergang niet perfect is. Ik bestel geen avondmaal want had een uitgebreide lunch op Teirio. Moona wordt vandaag 35 en er is een feestje onder de maneaba, typische dansen en zang van een groepje dorpsvrouwen. Eldon, haar man heeft het allemaal geregeld. Er wordt ons een buffet aangeboden van de vis die vandaag is gevangen en geroosterde mosselen op een stokje. Er blijft nog genoeg over voor de dansgroep. Het was vandaag een perfekte dag.

 

Zondag – 2/2/2025

Na mijn ontbijt kon ik een uitstap maken achterop een brommer naar het dorp Koinawa voor 40 AUD, geregeld door Terau. Na een half uur langs de gravel piste die de hoofdweg is op dit smal eiland komen we aan bij een grote hoge neogothische kerk die hier niet op zijn plaats is en meer in Europa thuis zou horen. Ik spreek met bewoners rechtover de kerk in een klein winkeltje en in de maneaba en verneem dat deze hoogste toren van Kiribati en de grote kerk gebouwd is door een Belgisch priester-ingenieur in 1907. Er zijn geen bakstenen op Kiribati en hij had koraal verbrand tot het een soort compacte massa vormde waaruit hij bakstenen kom persen. Hij reed toen op het eiland rond met een moto met zijkar hadden de oudere bewoners mij verteld, hij was heel populair en men noemde hem Father Ioane. Hij heeft ook een school gebouwd, Saint Joseph College, die er nu nog steeds is. Zijn naam is Joseph Lebeau uit Seraing, België, geboren in 1870 en hij overleed hier op 15/05/1943. https://passportparty.ch/2021/02/28/oceanian-adventures-travelling-to-abaiang-my-first-outer-island/ Het is de hoogste kerk in Kiribati, Our Lady of Rosary genaamd en ze staat in het dorp Borotiam dat een Kiribatiaanse vertaling is voor Belgium. Zijn graf ligt naast de kerk in de tuin van de kerkbewaker. Bij het portaal zitten schelpen ingemetseld. Binnen is de kerk ruim naar plaatseljke normen, helaas staat er schimmel op de muren door optrekkend vocht. De klokketoren kon voorheen beklommen worden maar is is slechte staat en ontoegankelijk. Hier zijn dringend verbeteringswerken nodig.

https://visitkiribati.travel/island2explore/abaiang-island/

https://passportparty.ch/2021/02/28/oceanian-adventures-travelling-to-abaiang-my-first-outer-island/

https://expatstraveltogether.com/destination/kiribati/abaiang-atoll/

Bij de kerk komen de eilandbewoners nieuwsgierig bij ons staan en mogen we foto’s van hen nemen. De mensen zijn hier heel vriendelijk en rustig. Dan rijden we nog iets verderop naar een kleiner lokaal kerkje met een grote maneaba er naast waar eten verkocht wordt. Daarna ging het terug achterop de brommer en werd ik op mijn verzoek naar Ocean Breeze Bungalows gebracht. Ik kende een Belgische globetrotster die er vorig jaar was en slechts 20 AUD betaalde zonder ontbijt, dat is de prijs voor de Kiribatianen. Een jaar later werd mij 50 AUD gevraagd, een stijging van 150%. “Alles is duurder geworden” zei de uitbater. Ik vond hem niet zo vriendelijk en het hutje was niets bijzonders, dus ben ik er maar één dag gebleven. Daarna stopten wij bij Nick, een Zwitser en Lisa zijn lokale partner. Het is een vriendelijk koppel en ze verhuren ook een kamer, zicht van op het terras naar de zee. Zijn whatsapp is +41 79 311 02 42 en je kunt hem mailen op nick@abaiang.ch Na een gezellige babbel verwijst hij mij naar een nieuwe accomodatie aan het strand, nl. Beach Front Resort heel netjes en ruime bungalows bij de zee gerund door een Kiribaatse familie die er op toeziet dat alles netjes wordt gepoetst! Ik ga er morgen heen en moet 60 AUD betalen per nacht inclusief ontbijt. De eigenaar was kok op een oceaanschip. Hier werd stevig geinvesteerd in negen nieuwe bungalows met eigen badkamer, het beste van Abaiang. Ik geniet nog van een schitterende roze-rode zonsondergang onder de palmbomen en ik was er alleen om van al dat moois te genieten.

Maandag – 3/2/2025

Ik rekende mijn verblijf bij Ocean View af: 50 AUD. Iemand kwam mij ophalen met de brommer, de kok van Beach Front Resort voerde mij naar het kantoortje waar de ferry naar Betio/Tarawa vertrekt. Ik moet donderdag naar Tarawa omdat ik vrijdag een vlucht heb naar Majuro/Marshall Islands. Air Kiribati heeft enkel een vlucht van Abaiang op vrijdag en zondag. Ik betaalde 45 AUD voor mijn boot naar Tarawa, geen ticket, mijn naam wordt genoteerd. De boot gaat enkel op dinsdag, donderdag, vrijdag en zondag. Nadat ik ingecheckt ben geniet ik van de stralende zon en de zee en zit in de maneaba bij de zee. Het door palmbomen omzoomde strand is leeg, niemand op dit perfect wit zandstrand. Tijdens het weekend schijnt het drukker te zijn en zijn alle negen bungalows verhuurd. De wifi op mijn verblijf is uitstekend. De eigenaars zijn vriendelijk en er wordt voortdurend gepoetst. Vandaag heb ik niets te doen en ik geniet van deze zalige rustige omgeving. Het Resort is open sedert oktober 2024, dus vrij recent. Het is nieuw en kraaknet: ik kan het aanbevelen. Contact: beero.martino@gmail.com +686 7302 6540 Instagram: b.atanrika

Dinsdag – 4/2/2025

Vandaag is een complete rustdag en ik geniet van de zon en de omgeving en de rust, de zee en het palmboomstrand. Ik heb een wandeling gemaakt in de dorpjes en genoot van het dagelijks leven op een ongehaaste manier. Mensen zijn hier vrolijk en vriendelijk alhoewel er blijkbaar geen werk is. Ze zijn tevreden met vis en cocosnoten en soms een kip. Niemand bedelt of vraagt geld en het is hier heel veilig. Ik heb wat geschreven aan dit verslag en reisinfo gelezen voor mijn volgende bestemming, Marshall. Ik genoot van drie uitstekende maaltijden op mijn verblijf.

 

Woensdag – 5/2/2025

Na mijn ontbijt rij ik met Beero achterop zijn brommer nog eens naar de grote stenen kerk van de Belgische pater in Konaiwa. De naam van pater Joseph werd veranderd naar John en dan Ioane wat meer Kiribatiaans klonk. Ik babbel met de koster die naast de kerk woont, in zijn tuin ligt het graf van de pater die in 1943 overleed. De grafsteen is kapot en is misschien in het museum in Tarawa, niemand weet het precies. Ik mocht van de toddy zoete cocoswijn proeven, niet mijn ding. De trap naar de kerktoren is kapot en gevaarlijk, men mag er niet meer op. Dan rijden we op wandelpaden naar het Saint Joseh College waar nog de originele felgekleurde missiegebouwen staan in goed onderhouden tuinen met bloemen en fruit, vooral papaya’s. In de schaduw van de maneaba zit een groepje studenten, tieners die graag poseren voor een foto. Alhoewel iedereen I-Kiribati spreekt spreken ze ook een beetje engels. De weg langs de zee omzoomd met cocospalmen is fantastich mooi. Ergens staat een bord dat de EU een project van zonnepanelen heeft gesteund. Verderop een memorial van Hiram Bingham die hier in 1857 aankwam als Amerikaans protestant missionaris. Een kleine truck haalt cocosnoten op van de erfjes die dan voor verwerking naar Tarawa worden verscheept. Op mijn terugweg stop ik nog even bij Terau Beach Bungalows waar het romantisch is en super mooi met zijn typische Kiribatiaanse bungalows op het strand. Het strand, de scheefgewaaide palmbomen bij het wit zandstrand en de azuurblauwe zee maken het plaatje compleet. De eigenares Tinaai is er niet en er wordt niet veel geveegd en gepoetst, overal ligt rommel, verwaarloosd. Hier bij Beach Front is alles geveegd en opgeruimd en ik kreeg verse lakens. Tegen zes uur komt Nick en Lisa aan om samen te dineren. Lokaal bier is er niet maar wel koud Chinees bier “Traditional” van 7° te vergelijken met Leffe. Beero is bediende, kok en werkte voordien bij Terau. Mevrouw X is eigenaar en haar man is shipping agent in Tarawa. Ze hebben hier een goede investering gedaan. Nick en Lisa wonen reeds acht jaar in Kiribati en nu op Abaiang. Nick is een Zwitser en heeft Lisa ontmoet in zijn land, Lisa is van Abaiang. Morgen ontbijt om 8.30 uur, koffie bij Nick en om tien uur moet ik op de kade staan.

Donderdag – 6/2/2025

Om acht uur krijg ik mijn ontbijt in de maneaba. Een half uur later komt Nick mij ophalen met zijn brommer, ik krijg nog een koffie op zijn terras en dan moeten we naar de kade. De boot was om acht uur vertrokken in Tarawa. Terwijl we koffie drinken zien we de boot naderen en we begeven ons naar de kade. Er zat veel volk en vracht op de boot; het is wat druk bij het uit- en inladen. Om 10.30 uur vertekt de boot en twee uren later komen we aan in Betio/Tarawa. Molly Brown was niet te zien toen ik van de boot stapte. Een half uur gezocht en nagevraagd. Niemand weet waar het toeristenkantoor is alhoewel ik er vlak bij ben. Plots hoorde ik Molly roepen en mijn toer kon beginnen. Ze reed wel vier keer langs dezelfde kleine vuile straatjes. Van de bekende bunkers was niet veel meer te zien, ze waren afgebroken en er lag een hoop steengruis. Sommige bunkers staan achter huizen en doen dienst als opslagplaatsen of worden soms bewoond. Japanse kanonnen staan er hier en daar nog wel maar meer dan schroot is het niet meer. Het is druk in Betio en er is niets te zien. We stoppen bij het US Memorial WWII en het gedenkteken van de US Navy Battle. Hier zijn duizenden soldaten gesneuveld. In zee liggen nog steeds wrakken van gezonken schepen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_om_Tarawa Het National Museum van Kiribati is klein en er liggen enkele artefacten. Molly zat wat onverschillig in een hoekje op haar gsm. Toen ik haar vertelde dat ik wist wie die Belgisce pater was kon ze plots praten en had ze interesse. Haar grootouders kenden hem; het was een pater met een brilletje en een grote lange baard. Ik heb haar mijn link met mijn research doorgegeven. Achteraf kwam ze met mij dineren in het George Hotel en betaalde zelf haar eten. Tina de Filipijnse kokkin kwam zelfs aan onze tafel zingen. Mijn kamer zou 120 kosten maar de idiote receptioniste gaf mij kamer 10 die 150 zou kosten. Ik maakte mij kwaad bij de kokkin Tina die het goed voorhad en ik gaf moest aan die idiote receptioniste wel tien keer om mijn faktuur vragen. Ik gaf ze nog vijf minuten tijd om mijn rekening te geven en liep kwaad naar mijn kamer. Tina gaf mij dan een verbeterde rekening die ik cash heb betaald.

The George Hotel in Betio: te mijden.

Back-continent
album
back1
Je ben niet gemachtigd om van deze site content te kopieren.