AFGHANISTAN 2024
VOORBEREIDING
1. Planning
Afghanistan bereizen vereist veel planning en is niet vanzelfsprekend. Op onze vorige reis in 2018 hadden we reeds Kabul, Bamyan, Herat en Mazar-e-Sharif bezocht. We konden toen de Unesco site van de minaret van Jam niet bezoeken en die wilden we nu wel bewonderen. Tijdens onze vorige reis werd er nog door de taliban met de regeringstroepen gevochten en was het behoorlijk gevaarlijk. Nu de taliban aan de macht zijn zou reizen makkelijker zijn. Afghanistan is een groot land van ruim 650.000 km2 met meer dan dertig miljoen inwoners van verscheidene etnische groepen gezien het land een kruispunt is tussen oost en west, noord en zuid Azië. Op de kaart staan wel hoofdwegen aangeduid maar dit zijn niet meer dan slecht onderhouden zandwegen met weinig verkeer gezien de meeste Afghanen in eigen dorp of streek blijven. 38% van de bevolking is Pashtun, 25% Tadjiek en 12% Hazara. 84% zijn soennitische moslims. Iraanse, Turkse en Tadjikische invloeden zijn in hun bepaalde regio tastbaar. Afghanistan is steeds een slagveld geweest tussen legers uit oost en west.
Op 10/03/2024 doe ik opzoekingen over onze reisweg en wat we nog meer kunnen bezoeken. Op 23/3 na een weekje Malta werk ik verder aan ons reisplan en ook nog enkele dagen erna. Afghanistan is geen standaard reisbestemming en vereist een goede planning.
Op 17/5 lees ik op Facebook dat de Hari rivier bij de minaret van Jam overstroomd is en dat het wegdek erheen is weggespoeld. Bovendien heeft een groep terroristen van IS een Spaanse groep toeristen aangevallen: 3 Spanjaarden en 3 Afghanen zijn doodgeschoten en er zijn vijf gekwetsten. Ik ben met dit reisagentschap naar Syrië geweest en ken de gids.
2. Visum
Op 5/3/24 heb ik verscheidene keren het consulaat van Afghanistan gebeld, ze nemen niet op. De volgende dag bel ik nog een aantal keren, geen antwoord. Op 11/03/2024 besluit ik dan maar zelf naar de ambassade te rijden. De deur is gesloten en er hangt een bericht uit in pashtun wat ik niet kan lezen; een Afghaan komt er aan en vertaalt het “gesloten wegens eerste dag ramadan, kom morgen terug”. ’s Anderendaags rij ik terug en krijg meteen de boodschap dat ik geen toeristenvisum kan krijgen wegens “te gevaarljk”. Vrij vertaald betekent het dat zij het taliban regime niet steunen maar wel nog het oud niet meer regerend regime. We besluiten naar Dubai te vliegen en daar op hun talibangezinde ambassade ons visum aan te vragen. Ik doe opzoekingen op Instagram en kom terecht bij Ali Reza Arifa +93 778997079 (whatsapp) info@exploreafghanistan.com Nadat wij hem onze gegevens hebben doorgemaild en 50 $ p.p. hebben betaald via Western Union krijgen wij op 23/03/2024 onze LOI. Het ging vlot en correct.
V.A.E.
Afghan Consulate
Villa 23 – 29 Street – Al Jaffiliyah
Dubai
Tel. 04/3988229 – +971 43988229 Email: dubai@afghanconsulate.ae
Visa application link : http://afghanconsulate/ae/forms.html Dit document downloaden, met pc invullen, uitprinten en meedoen voor visumaanvraag in Dubai samen met hotelreservering, copie paspoort en twee pasfoto’s. 130 $ per persoon.
IN AFGHANISTAN :
Tel. : +93 202107407
Facebook: mfa.afghanistan
PAKISTAN
In Peshawar kan men een visum krijgen in een half uur.
BELGIE
3. Geldzaken
Op de luchthaven wissel ik voorlopig 20$ aan een ongunstige koers van 68 AFN. Later wissel ik op een reiskantoor 200 $ aan een koers van 71,30 AFN. In Kabul kan men soms eens met een creditcard betalen in een hotel maar verder moet men alles cash in AFN betalen.
4. Vluchten
Kort na mijn reis, Island Hopping in the Caribbean, begin ik op 19/02/24 op internet onze vlucht uit te zoeken van Brussel naar Kabul. De volgende dag ben ik er nogmaals lang mee bezig. Ik kan boeken bij Turkish maar Afghanistan heeft geen consulaat in Istanbul. Tot mijn verbazing kan ik wel rechtstreeks boeken bij de Afghaanse nationale luchtvaartmaatschappij www.kamair.com Ik boek onze vluchten bij Turkish met een stop in Dubai om er onze visa af te halen maar realiseer mij dat slechts één dag in Dubai wel eens te weinig zou kunnen zijn en ik vraag om onze vluchtdata bij Kamair te wijzigen met een stop van twee dagen Dubai en ik krijg die omboeking van hun helpdesk zonder er extra te moeten voor betalen.
Wij vliegen met Turkish retour van Brussel naar Dubai en ik boek online voor twee personen 985 € 27/5 – 16/6/24 en de vertrekuren liggen gunstig.
Voor mijn online boeking rechtstreeks bij www.kamair.com retour Dubai – Kabul 31/5 – 15/6 betaal ik per persoon 472 $. We zijn zeer tevreden over deze maatschappij.
helpdesk@kamair.com faqir@kamair.com abozar@kamair.com makhtar@kamair.com
salesmanager@kamair.com akbar.sediqi@kamair.com
5. Reisweg
We hadden reeds in 2018 Kabul, Mazar-e-Sherif, Bamyan en Herat bezocht. Het was nu vooral de bedoeling om de Unesco Minaret an Jam te bezoeken en dat zou nogal wat tijd in beslag nemen. Ik heb alles zelf voorbereid en in Afghanistan zelf hebben we rondgereisd met openbaar vervoer en hadden geen gids, vertaler of chauffeur nodig.
- Info
Er zijn ongeveer 350 tour operators in Afghanistan dat nu met het taliban regime veilig te bereizen is.
https://againstthecompass.com/en/travel-afghanistan/#3 : veel info van mijn Spaanse vriend. Joan Torres.
Afghania Lounge Guesthouse te boeken via booking.com Zit op Instagram afghania_gh tel. +93 73 088 8835 Adres: Ankara Road rechtover Iraanse ambassade op Shirpur Square, Shahr-e-Naw, Kabul. Propere ruime kamer met badkamer, lekker ontbijt in een prachtige tuin en heel vriendelijke eigenaars, Afghanen die in Oostenrijk wonen. Ze organiseren ook tours in Afghanistan. Het beste verblijf in Kabul voor een redelijke prijs. Aanrader.
www.letsgoafghanistan.com : touroperator
https://www.unchartedbackpacker.com/afghanistan-travel-guide/
www.akdn.org Agha Khan Foundation
www.lostwithpurpose.com/afghanistan-travel-guide/ Veel info van een ervaren globetrotter
www.bamyantourism.org : info over Bamyan Buddha kapotgeschoten beelden
www.untamedborders.com : 9 daagse reis
younastravel@gmail.com reisagent is gelegen op Ansari Square
B. REISVERSLAG
Vrijdag 31/05/2024
Reisweg : Dubai – Kabul
Om 13.40 uur vertrekken we uit Dubai met bestemming Kabul met www.kamair.com Na twee uren vliegen hebben we een tussenstop in Kandahar. Er zitten geen andere toeristen in het vliegtuig. Daarna volgt nog een vlucht over de majestueuze bergen van het binnenland en een uur later landen we in Kabul. Op de luchthaven van Kabul is er slechts één vliegtuig te bespeuren. Bij immigratie gaat het vlot en na een half uur staat reeds onze stempel in ons paspoort. Buiten staat geen taxi maar verderop wel en hun eisen zakten van 600 naar 200 AFN. In ons Hotel Central kregen we een grote ouwbollige kamer die ik op booking.com had geboekt voor 5,500 AFN en met mijn creditcard mocht betalen, omgerekend 71 €, teveel blijkt. Het is gelegen in Kukulapushta, 1001 Kabul, tel. +93 70 063 3133 Een kamer in Kabul Star Hotel kost 9,000 AFN. We keken dus uit naar een goedkopere kamer en wandelden 800 meter verder naar het Nawaz Totakhil waar we in 2018 logeerden. De receptionist sprak geen woord engels maar een Afghaan die in Duitsland woont kon voor ons vertalen en zei ons dat we een kamer voor 2,000 AFN konden krijgen inclusief ontbijt. Het is er proper, minder ruimte dan in het Central maar dat is niet erg. Daarna zijn we nog geld gaan wisselen op een reiskantoor. Voor een eenvoudig avondmaal hebben we samen 320 AFN betaald. Voor slechts 100 AFN kochten we een watermeloen van 5-7 kg die we in de keuken van ons hotel lieten versnijden.
Zaterdag 01/06/2024
Reisweg: Regelen van onze papieren in Kabul
We zijn reeds vroeg wakker. Het ontbijt is niets bijzonders. Daarna verhuizen we naar het Nawaz Totakhil Guest House op Shahr-e-Naw, Toraz Khan Square, tel. +93 0789 631 163 Ik moest direct 2.000 AFN cash betalen voor de kamer. Gelukkig kon die Duitse-Afghaan alles vor ons vertalen. Daarna namen we een taxi (200 in de stad) naar het Ministerie van Cultuur en Informatie om er onze permits te regelen. De taxichauffeur kenden enkel de wijk van de ministeries maar niet precies waar wij moesten zijn en we moesten veel navragen. Iedereen behalve hij wist waar het was, in een sterk beveiligde omgeving. Er was gelukkig een gids die ons hielp en hij hoopte dat we een reis bij hem zouden boeken. We worden natuurlijk van de ene kantoor naar het andere verwezen maar na anderhalf uur was het in orde. Daarna moeten we ons naar het Ministerie van Toerisme begeven maar deze taxi wist evenmin waar we moesten zijn. De medewerkers waren heel vriendelijk, we gaven onze dokumenten af en spoedig kregen we onze permit dat we alle 34 provincies van Afghanistan mogen bereizen. Nogmaals een korte herhaling:
Stap 1 : Eerst naar het Ministerie van Informatie en Cultuur gaan, Malik Ashgar Square, MoFa Road naast het presidentieel paleis rechtover Ministry Foreign Affairs. Ga er vroeg heen, gesloten op vrijdag. Locatie op GPS : 34,525123 – 69,174224 Na een veiligheidscontrole ga je naar het eerste verdiep. Je krijgt automatisch vergunning om alle provincies te bezoeken. Email orgmoic9@gmail.com info@moicgov.af Tel. +93 202526200
Stap 2 : Met het goedgekeurd en gestempeld document dat je kreeg ga je met een taxi naar het Ministerie van Toerisme. Hier krijg je uw vergunning voor alle provincies, je hoeft geen reisweg meer op te geven. Deze permit is heel belangrijk, goed bijhouden tijdens de reis, moet telkens worden goedgekeurd in de verscheidene provincies.
Terug in ons hotel vroegen we de Duitser of er een boekenwinkel was in Kabul. Jawel, Aksos Bookshop. We lieten ons op een papiertje opschrijven in het pashtun waar het was. Maar ze hadden geen reis- of fotoboeken over Afghanistan.
Daarna wandelden we wat in het centrum en zagen plots het Star Wedding Palace, een zeer weelderig gebouw in een arm land. We mochten een kijkje nemen binnen waar alles glitter en weelde is, enkel voor de elite van de taliban.
Daarna namen we voor 150 AFN een taxi naar Band-e-Gargha, een half uur rijden. Net ervoor moesten we stoppen en er mochten geen vrouwen er in, enkel mannen. Ik vroeg een een talib bewaker waarom maar kreeg geen antwoord. Een hogergeplaatste zei mij “it’s a government decision”. Waarop ik antwoordde “don’t you love your sisters and mother who gave you birth”. Daarna kwam de chef met een echte gemene taliban-kop en grote baard en achtte ik het raadzaam om terug te rijden. Wij mochten niet naar het restaurant aan het meer, dat is een mannenzaak. Onze chauffeur vroeg plots 500 en wij zijn uit frustratie uitgestapt en een andere taxi reed ons terug voor 200. Voor 550 AFN hadden we twee avondmalen: ieder een wrap en een fruitsap. In ons hotel kregen we van de Duitser een watermeloen.
Zondag 02/06/2024
Reisweg: Naar Bamyan
We waren al vroeg wakker en na een flauw ontbijt namen we een taxi voor 350 AFN naar terminal Pul-e-Sokhta 18 km ten westen van het centrum. We konden gelukkig vlug een deeltaxi vinden met nog twee Afghanen. We betaalden elk 500 AFN naar Bamyan, drie uren rijden op een asfaltbaan door een prachtige natuur en in de verte besneeuwde bergen van de Koh-e-Baba Bergen, een van de mooiste landschappen van Afghanistan. We rijden een tijdje door de Bamyan Vallei. We stopten enkel kort om te tanken en tegen de middag kwamen we aan in Bamyan en bij de terminal zat een taliban administratie en we moesten onze moektab (permit) tonen, er werd wat op geschreven en we werden in een groot register genoteerd, alles ok. Daarna bracht onze taxi ons nog gratis naar ons hotel naast een rivier. Ik kon in het Noorband Qala Hotel afbieden van 2,500 naar 2,000 AFN en we bleven er twee dagen. Www.noorbandbamyan.com noorbandqala.bamyan@gmail.com tel. +93 771 071 864 of 799 669 024 We kregen een propere ruime kamer, tapijtvloer, badkamer, binnentuin en inclusief ontbijt. Het ligt naast het voetbalstadium en dicht bij het centrum over het voetgangersbrugje. We verkenden eerst het centrum dat in feite maar één hoofdstraat groot is maar wel pittoresk met zijn winkeltjes en ambachtslieden wat mooie foto’s oplevert. De “Buddhabeelden” liggen niet veraf en we wandelden door de prachtige Bamyan Vallei en herkenden nog goed de oude caravanserai waar we zes jaren geleden hadden overnacht; lijkt nu definitief gesloten te zijn. Boeren werken op hun velden naast de lange rotswand waar veel nissen zijn uitgehouwen. Aan de voet van de Buddha nissen liggen de brokstukken van de beelden die de taliban in 2001 totaal hebben vernietigd. We mochten er niet in want we hadden geen tickets, kan men kopen bij de site van de Gholghola versterkte burcht. We liepen dan maar langs mooie landwegen en velden terug naar het centrum. We wilden nog eens het Silk Road Hotel bezoeken waar we destijds logeerden bij een Japanse eigenares en Afghaanse partner maar het is definitief gesloten. Maar er naast staat inmiddels een ander hotel, nl. het grote Gholghola Hotel waar nauwelijks gasten waren, leeg. Ze hanteren prijzen van 3500-5000 AFN. info@gholgholahotel.com tel. 077-5597070 Voor ons avondeten betaalden we 450 AFN. Op ons hotel is er wifi en we gingen vroeg slapen want we waren moe.
Maandag 03/06/2024
Reisweg : Bezoek Buddha beelden, Mount Ghorghola, Bamyan
We moesten reeds vroeg opstaan en ontbijten want om acht uur is het ontbijt al gesloten. Daarna zijn we over paadjes tussen de aardappelvelden te voet naar Mount Ghorghola gewandeld, een oud bergdorp/burcht vernietigd door de Mongolen. Het wordt ook wel eens “City of the Screams” genoemd, zie uitleg hier onder.
https://visit-bamyan.com/city-of-screams-gholghola/
Er was een nieuwe laag gravel gelegd op een parking, men verwacht hier blijkbaar nog veel toeristen. Bij de ingang kon ik een ticket kopen, 5,000 AFN, dat ook toegang geeft tot de site met de Buddhabeelden op dezelfde dag. De hamam is hersteld en de muren zijn vastgezet met een laag cement er op om verdere erosie te voorkomen, een beetje overgerestaureerd blijkt. Een gewapende bewaker en nog een gids? liepen meer naar boven waar de talibanvlag in de wind wappert. Wat een prachtig zicht op de groene velden van de Bamyan Vallei, de besneeuwde bergen en de Buddhabeelden in de verte. We verkennen ook de ruïnes van de huizen van het verwoeste stadje. Het is hier mooier dan bij de Buddha “beelden”. Op onze terugweg wuiven boeren die op hun aardappelvelden werken. Wat is het hier prachtig in dit landelijk gebied. In het centrum is men ijverig aan het werk in een bakkerij om platte versierde broden ambachtelijk te bakken in een oven. We kuieren op de groentemarkt waar stapels granaatappelen, zakken ajuin en watermeloenen op klanten liggen te wachten. Ergens staat een levende pelikaan vastgebonden op een autodak terwijl de chauffeur iets omroept via zijn microfoon. Vera zoekt een abaya op de markt en kan er een kopen voor 600 AFN. Ik kan geen grotere maat kameez dan 42 kopen. Ik kon wel stof kopen aan 200 + 400 voor kleermaker maar moest er 2-3 dagen op wachten want er is veel werk nu met Eid. We drinken mangosap en gaan wat rusten op onze kamer. Na de middag wandelen we naar de Buddhabeelden waar we onze tickets moeten tonen waarna er een gewapende taliban en nog iemand (gids?) met ons meeloopt. Geen van beiden spreekt een woord Engels en ze praten dan maar met elkaar; we mogen geen foto’s van hen nemen. Enkele Afghanen op de site wilden foto’s van ons en hen met ons nemen op hun gsm. De foto’s zijn mooier met onze rug naar de site dan de nissen op zich. We wandelen terug naar het centrum op de dijkjes, irrigatiekanalen tussen de aardappelvelden. Er zijn bijna geen restaurants in Bamyan. We eten enkele vlees spiezen met brood en thee, kost 400 AFN maar als we geen geld bij hebben zou het gratis zijn. De Afghanen zijn heel vriendelijk en we mogen steeds foto’s van hen nemen en ze poseren trots samen met ons. Overal zijn er kleine winkeltjes en stalletjes in de hoofdstraat en de bazaar. We maken een akkoord met een chauffeur die ons morgen voor naar Band-e-Amir zal brengen. Overnacht in Noorband Quala.
Dinsdag 4/06/2024
Reisweg : Yawakalang, Punjab
We hadden een chauffeur gecharterd om ons een dag van 8-17 uur naar Band-e-Amir te brengen voor 2,000 AFN maar al na vijf km moesten we stoppen bij een wegcontrole van de taliban. We moesten naar de mullah gaan en een permit vragen maar omdat er een vrouw bij was werd ons deze permit geweigerd en dus keerden we terug naar ons hotel waar we ons valies hebben gepakt en het hotel hebben betaald. Dezelfde chauffeur bracht ons naar een kleine terminal waar wel 10-15 chauffeurs ons bevestigden dat ze reeds twee passagiers hadden en we dadelijk konden vertrekken; het waren allemaal leugenaars. Ik werd kwaad en schold die bende bedriegers uit. Een jongedame die wat engels sprak liep met ons mee naar een nabijgelegen grotere terminal honderd meters verder. Ik kon een taxi charteren die 2,400 AFN vroeg en ik kon afbieden naar 2,000. Er kwam nog een derde passagier bij en we deelden de kosten. Bij aankomst in Yawaklang vroeg hij plots 2,400. Een meisje reed waarschijnlijk gratis mee en na enige discussie gaf ik hem 1,400 AFN voor ons twee. Taxichauffeurs zijn overal ter wereld bedriegers. Tot Yawaklang hadden we een perfecte asfaltweg. Yawaklang is een stoffig doorgangsdorp met veel stalletjes; we hebben er getankt met bidons want onderweg is geen brandstof te verkrijgen. Bij het Nationaal Park Band-e-Amir nemen we een foto van de ingangspoort en rijden verder want we hebben geen vergunning gekregen van die idiote taliban. Gelukkig hebben we het in 2018 gezien. Onderweg rijden we door een prachtig besneeuwd berglandschap door de Koh-i-Baba Bergen en door een groene vallei. Na drie en een half uur reden we van Yawaklang naar Punjab. We hebben het dorp Punjab waar nog maar weinig toeristen geweest zijn verkend, het is volledig een taliban nest. We werden afgezet bij de enige chaikhana van het dorp en betaalden 1,000 AFN om er te slapen inclusief ontbijt, ruime kamer maar smerig toilet. Voor ons avondmaal betalen we 500 AFN. Op het plein moeten we onze maktoeb tonen en twintig meter verder onze reispassen en visum. We ontmoeten veel taliban met grote baarden en gemene blikken en ze zijn allemaal gewapend. Na ons avondeten kwam de taliban drie keer op onze kamer. Een eerste keer moesten we onze maktoeb (vergunning) tonen, een tweede keer werd die geregistreerd en een derde keer kwam een politieman die geen Engels sprak.
Woensdag 5/06/2024
Reisweg : Een chauffeur bij onze chaikhana vroeg 6.000 om ons morgen naar Chachcharan te brengen. In het dorp wou iemand ons naar Lal brengen voor 3.000, vier uren rijden. Van Lal naar Chachcharan vonden we een deeltaxi voor 500 pp, nog eens vier uren rijden.
Gisterenavond was de chef van het dorp op onze kamer geweest om ons te zeggen dat de rit naar Lal 2.000 AFN zou kosten. We zouden om acht uur vertrekken maar na vele telefoontjes van het hotel en andere mensen was de chef na meer dan een uur nog steeds onbereikbaar en hij had ons geen taxi gezonden. Uiteindelijk vroeg een chauffeur 3.500 AFN en ik bood hem 30 $ waarmee hij instemde. Er waren geen medepassagiers. De rit ging langs prachtige dorpen, oude forten en talib herders met veel schapen zoals in een film. Het ruige dorre landschap is schaars bewoond met soms een typische boerderij en velden er omheen. Plots was ergens bij een dorp de weg geblokkeerd wegens wegenwerken. Het leek onmogelijk er voorbij te rijden maar de grote put werd gedempt en moeizaam en op aanwijzingen reed onze chauffeur er behendig voorbij: in Afghanistan is niets onmogelijk. Na nog wat bijbelse taferelen kwamen we na meer dan drie uren aan in Lal, een klein wegdorp. We hadden geen wegcontrole. We moesten een uur wachten op twee talibans de zouden meerijden maar ze hadden afgezegd. Normaal kost het 600 pp voor een deeltaxi verder naar Chaghcharan maar ik moest voor ons twee 2.000 AFN betalen. Hier valt niet over te protesteren want er is geen andere auto beschikbaar. Verderop ontmoetten we grote kudden schapen en hun herders. Vanaf de grens van de provincie Ghor rijden we langs een riviertje, de Hari. De weg wordt iets beter en het landschap groener. We rijden nu in een lager gelegen gebied, de bergen liggen achter ons. We hebben geen enkele keer een personenauto gekruist, soms wel eens een vrachtwagen en veel schapenherders bij kleine afgelegen dorpjes. Ongeveer een uur na de grens van Ghor komen we aan in een wat groter cowboydorp dorp Khal… waar wel tien minibusjes tevergeefs op klanten staan te wachten. We kruisen vier vrachtwagens van WFP World Food Program met hulpgoederen. We zijn vertrokken in Lal om 14,15 en na 4,30 uur komen we aan in Chaghcharan om 18,45 uur. Het is een heel gedoe om onze vergunning te laten tekenen; we worden van hier naar daar gezonden en er zijn nogal wat misverstanden. In Chaghcharan vroeg de chauffeur plots 2 X 2.000 maar ik gaf hem de afgesproken tweeduizend. Voor ons “hotel” betaalde ik 1.500 AFN, badkamer met koud water op de gang. Een chauffeur die bij het theehuis rondhing wou ons naar Jam brengen voor 10.000 AFN, teveel zei ik, “een slechte weg” zei hij verontschuldigend en ik moet leeg 150 km terugrijden. ’s Avonds komen drie vriendelijke mannen op onze kamer hun gerief halen; het blijken waterput boorders te zijn. We sliepen al om 22 uur toen plots twee mannen van het hotel op onze deur klopten om ons te registreren, hadden ze eerder kunnen doen.
Donderdag 6/6/2024
Reisweg : Ahangaran, Sar-e-Sand en terug naar Chaghcharan.
Als ontbijt kregen we elk een stuk plat droog brood en een kop thee. We nemen een taxi naar de stad en wisselen 150 $ aan een koers van 69 AFN, niet slecht. Daarna begeven we ons naar een kleine taxi-terminal waar men 8.000 AFN vroeg naar Jam. We waren van mening dat we het beter in etappes konden doen wat goedkoper zou uitvallen. Dus betaalden we samen 1.000 naar Ahangaran 35 km verder. Hier gaat er geen minibus naar Jam. Een taxi vroeg tienduizend. Het is hier een klein stofferig doorgangsdorp, geen restaurant. Een tweede taxi bracht ons naar Sar-e-Sand voor 700 samen, een piepklein dorp en geen busjes naar Jam. Niemand gaat naar Jam, ook geen taxi of privé auto. Er is bijna geen verkeer en autostop zou een eeuwigheid duren, we zaten in de val. We zijn nu al halfweg naar Herat. Een vriendelijke Afghaanse boer nodigt ons uit in zijn huis en we mogen in de zitkamer op zachte kussens zitten. We kregen thee, brood en witte geitenkaas aangeboden. Indien we willen mogen we hier zelfs gratis overnachten. Wat een gastvrijheid zelfs voor totaal onbekende bezoekers als wij. Het huis is wat hoger gelegen en we hebben een prachtig zicht op de wijde omgeving waar groene velden graan in de wind staan te wiegen. Landelijke zandwegen lopen verder uit in de omgeving; in de verte staat een hoge stenen toren van een steenfabriek. Wat is het hier stil en heel vreedzaam. Van de mannen krijgen we de wijze raad om terug te keren naar Chaghcharan en morgenvroeg daar een minibusje te nemen naar Herat. Onderweg passeren we kleine sprookjesachtige dorpjes op de bergflanken met lemen huizen, we wanen ons in een filmdecor. Aangekomen in Chachcheran helpt onze chauffeur ons twee tickets te kopen voor morgen: 1.500 AFN per persoon naar Herat, ongeveer 43 $. We moeten ergens tijdig afstappen en dan nog twee uren wandelen naar Jam. We kunnen ook met een brommer-taxi gaan. We stoppen bij de chaikhana van Masoud waar men ons 50 $ vraagt voor overnachting. Wij begeven ons naar het hotel van gisteren, 1.500 AFN of 21 $, Hotel Wa Restaurant Gholm Hazarat. Om 15 uur komen we er aan en genieten nog van een late lunch. We waren op onze kamer toen er om vier uur drie mannen van “Cultuur” onze papieren kwamen controleren en ons vertelden dat als we naar Jam wilden gaan we politie-escorte nodig hadden voor onze “veiligheid”. Daar twijfelden we aan, ze gingen daarvoor geld eisen. Ik heb dan onze chauffeur 35 $ gegeven wat goed betaald was. Hij was blij en zou ons morgen om 5.30 uur ophalen en ons naar de minibus voor Herat brengen. Voor onze nacht betaalde ik 25 $.
Vrijdag 07/06/2024
Reisweg : Munar, Jam
We zijn al heel vroeg opgestaan en kregen een ontbijt op tapijten gezeten. Onze chauffeur van gisteren haalde ons op en bracht ons naar een minibusje met bestemming Herat. Het busje vertrok stipt om zes uur en na vier uren rijden op een slechte weg langs de Hari rivier stopte het busje in het laatste dorp voor Jam, Munar. Het was een andere weg dan deze van gisteren. Een passagier die goed Engels spreekt regelt onze deal heen en terug naar de minaret van Jam. De onderhandeling duurt wel een uur en niemand van de passagiers wordt ongeduldig. Er worden twee brommer mannen gezocht. Een oude man komt overeen voor samen 50 $ maar één driver vraagt 60. De deal is 2 brommer chauffeurs heen en terug verblijf en eten all-in. Het is eindelijk in orde, onze bagage wordt achteraan de brommer stevig vastgesjord en we kunnen vertrekken. De oorspronkelijke rijweg is een paar maanden geleden bij hvige regens volledig weggespoeld en we moeten nu op gladde slechte ezelpaden behendig manoevreren tussen grote rotsblokken en daarbij moet onze chauffeur dikwijls een kleine beek oversteken. Het gaat op en neer rakelings langs grote stenen door het beekje door een heel moeilijk terrein. Ik schuif voortdurend van het plastiek van het zitvlak weg. Ik ben heel moe en heb grote dorst; we rusten soms een paar minuten. Na twee uren traag en hachelijk rijden en behoorlijk moe stopt het berijdbaar gedeelte bij een immense rotsmassa. Daarna moeten we te voet verder over een heel slecht pad dat niet berijdbaar is met een brommer. Ik vind een stok als steun maar het was gelukkig lichtjes bergaf. Plots na drie uren stappen zien we drie huizen en achter de hoek zien we voor het eerst de minaret staan, eenzaam langs een rivier. We zijn emotioneel dat we eindelijk ons doel bereikt hebben, de minaret staat eenzaam langs de Hari Rivier. We moesten op een steile talud klauteren maar ik was zo moe dat het mij niet lukte, gelukkig trokken de talibs mij omhoog. In een wachtpost/huis zaten twaalf bewapende talibs die ons verwelkomden en ze boden ons thee aan. De minaret staat aan de overkant van de rivier en we moesten over de rivier geraken met een kabelkatrol. Twee talibs doen het ons moeiteloos voor, dan wordt onze bagage samengebonden en gaat die ook naar de overkant waar een andere talib aan de katrol trekt. Ik zie het niet goed zitten en heb wat schrik maar Vera wordt vastgehecht en daar gaat ze aan de kabel bengelend. Ik vind het eng en verbijt mijn angst en dan wordt ik ook vastgehecht aan de kabel, met één voet moet ik op de kabel blijven staan, andere voet voor mij uitstekend en vastgebonden aan mijn rug voor de zekerheid. Aan de andere kant wordt ik door een taliban uit mijn positie verlost en klauter dan op schanskorven omhoog. De minaret staat gevaarlijk hellend maar er is reeds enige moeite gedaan om de voet te betonneren zodat de toren niet omvalt maar het is niet genoeg. Een verantwoordelijke neemt foto’s van ons voor zijn administratie. Er is geen eten, de laatste keer dat we aten was gisterenmiddag maar we zijn ons hongergevoel voorbij. We slapen in een grote tent rechtover de minaret, wat een uitzicht voor ons.
Zaterdag 08/06/2024
Reisweg : We blijven een dag in Jam
Als we wakker worden is een man bezig met irrigatiekanaaljes in zijn boomgaard te onderhouden. We vroegen iets te eten en moesten dat met een reis-prentenboekje tonen, point-it, internationale taal. Een jongetje werd op pad gestuurd. Ondertussen hebben we de minaret langs alle kanten bekeken en gefotografeerd. We zijn onder de indruk van deze 65 meter hoge toren met fijn gemetselde stenen versiering en nog resterende blauwe tegels typisch aan de streek. De toren in beschermd door Unesco:
https://whc.unesco.org/en/list/211/
Na twee uren komt het jongetje acht km uit het dorp gelopen met voor ons twee eieren, wat brood en yoghurt. In de tent toont onze bewaker een gastenboek waaruit blijkt dat vooral Italianen ons vooraf zijn geweest maar veel waren het er ook niet. Er stonden geen namen in van andere reizigers wat ze ook allemaal beweerden. Ondertussen waren veel kinderen ons nieuwsgierig komen bezoeken. Tegen de middag wandelden we naar het dorp Jam 9 km verderop. Wat is het landschap hier prachtig, een steenlandschap maar waar water is zijn graanveldjes aangelegd en staan fruitbomen. Na een uur wandelen dikwijls over een beekje wadend stopte een brommer maar hij reed niets begrijpend door. Iets verderop stopte een man met zijn vier kinderen op zijn brommer. Met google vertalen op zijn gsm vroegen we hem of we ,nadat hij zijn kinderen naar huis had gevoerd, een lift konden krijgen achterop want wij waren moe. Hij kwam spoedig terug en bood ons twee koude energiedrankjes aan. Daarna gingen we met ons twee achterop zijn brommer zitten die ons naar het dorp bracht. Hij heeft een winkeltje waar we eten en drinken kregen. Een bende dorpskinderen kwamen aangelopen alsof wij de eerste blanke reizigers zijn die hier ooit aankwamen. Als ik een foto van meisjes wou nemen sprongen ze bedeesd weg. Half het dorp kinderen stond in het deurgat van het kleine winkeltje ons aan te staren. Een foto nemen van een oude man is geen probleem. Iedereen heeft een gsm en er werden foto’s van ons en samen met hen genomen. We toonden onze foto’s uit België waar ze interesse voor hadden want dat hadden ze nog niet gezien hoe wij leven. Het was heel gezellig bij deze vriendelijke mensen. Daarna wilde men ons hun klein dorp tonen en we maakten een korte wandeling op zandstraatjes omzoomd met lemen muren en overal lemen huizen en daar tussen geiten vrolijk huppelend en een prachtig zicht op de groene vallei met goed ge irrigeerde veldjes met graanvelden en fruitbomen. Een meisje had Vera de hand genomen en liep zo trots door het dorp te samen met nog veel meer kinderen en volwassenen. Daarna kochten we in het winkeltje voldoende proviand voor een paar dagen en we kregen nog gratis gedroogde abrikozen. Twee brommers brachten ons terug naar onze tent bij de minaret. We liepen door een boomgaard vlakbij en namen mooie foto’s bij zonsondergang van de minaret en de Hari Rivier. Een paar Afghanen hingen over de kabel en zipten naar de overkant, daarna nog een kind en een bleitende geit. Een taliban brommerman en bewaker kwamen nog kijken of alles in orde was en dan gingen we slapen, wat een rust in deze unieke omgeving.
Zondag 09/06/2024
Reisweg : Terug naar Herat en korte rust in Chist
Om 4.30 uur wakker, geen ontbijt en om 5.15 kwam brommerman één uit het dorp Jam gewandeld 8 km verderop. Reeds om 5.30 uur in de vroege morgen hingen we aan de kabel te bengelen naar de overkant van de rivier. De talibs trokken ons aan een kabelkatrol naar de overkant. We moesten over een vier meter hoge rots klauteren met rugzak. Gelukkig kwam weldra brommerman nummer twee die mijn rugzak overnam. Met een stok liep ik moeizaam omhoog met veel grote rotsblokken en stenen steeds maar wadend over riviertjes. Ik moest regelmatig even pauzeren. Na een moeizame wandeling van twee uren kwamen we aan bij onze brommers. De mannen moesten veel moeite doen om steeds maar het beekje te kruisen tussen grote rotsblokken en daarbij hun voeten steunend op stenen of mul zand. Ik ben toen drie maal van de brommer gevallen. De tweede keer moest de brommer door het riviertje steil omhoog en doordat mijn bagage achterop en ikzelf te zwaar waren steigerde het voorwiel van de brommer omhoog en vielen we achterwaarts op de stenen in de rivier. Daarbij lag ik onderaan, de man en de brommer bovenop mij. Gelukkig heb ik daarbij niets gebroken maar mijn bovenarm bloedde hevig. Wij waren hier heel ver van de bewoonde wereld en hulpdiensten zijn dagen lang ver weg in Herat. Na anderhalf uur krampachtig met bebloede arm op de brommer te hebben gezeten over een bar slechte weg kwamen we aan in een dorp langs de “grote” weg die in feite een zandweg is richting Herat. Wij waren reeds om 9.30 uur in het dorp Kamenj. Men belde de chauffeur van het busje op maar hij daagde niet op. Men zei ons “hij komt” en in afwachting mochten we in het huis van de brommerchauffeur zitten. We kregen iets te eten en gans het dorp kwam ons bekijken. We werden aan het lijntje gehouden en hebben er vijf uren gewacht tot 14.15 uur. Ik vroeg aan de brommerman om nog eens te bellen maar zijn telefoonkaart was leeg, geen winkel in het dorp ik heb dan met hem ergens naar … gereden om credit op zijn kaart te zetten. Tien km verderop stond een auto in panne langs de weg die ons eventueel 30 km verder naar het volgend dorp wou brengen. Maar die auto startte niet en ik voelde mij onmachtig. De vroedvrouw als passagier troostte mij en zei mij dat het wel goed zal komen. Plots kwam er een minibusje aangereden en Vera zat er al in; ze wist niet waar ik was en ik kon haar niet opbellen. Eindelijk in de late namiddag konden we vertrekken op een gravelweg. We hebben dan non stop doorgereden door een paar dorpjes met nauwe doorgangswegen met vrachtwagens als tegenliggers. Tegen 23 uur stopten we eindelijk bij een Chaikana in Chist waar we vier uren konden slapen in een hete niet geventileerde ruimte.
Maandag 10/06/2024
Reisweg : Naar Herat
Om ongeveer drie uur in de morgen zijn we vertrokken met het busje. Na een lange rit in het donker waarbij we soms ook een vrachtwagen kruisten stopte het busje bij een moskee, enkel de mannen gingen bidden en alleen eten, wij en een talibanmadam moesten op straat wachten. We reden inmiddels door een vlakker landschap en door grotere dorpen en langs een rivier in een groene vallei. In Obey stopten we bij een kleine supermarkt, ontbeten er en namen wat rust. We konden foto’s nemen van de chauffeur en onze medereizigers. Er bleef maar geen einde te komen aan onze reis maar na dertig uren van uit Jam kwamen we aan in Herat. We zochten dadelijk een hotel: bij www.arghotel.af vroeg men 109$, mowafaq@yahoo.com vroeg 1.500 AFN voor een kleine kamer. Onze chauffeur Salem had ons www.nazaryhotel.com aangeraden voor 35 $ per dag inclusief ontbijt en douche en het is er rustig in het centrum en is veel beter dan de vorige opties. nazaryhotel@hotmail.com Tel. +93 799 35 1899 gelegen in Walayat Street. We boekten er meteen drie nachten aan 2.500 AFN/nacht om wat te bekomen na ons avontuur. Na de middag verkenden we wat het centrum en boekten op een reiskantoor ons ticket terug naar Kabul, 95 $ ieder, cash te betalen. Alhoewel de talib geen vrienden zijn van Amerika willen ze toch gretig dollars ontvangen. Een kredietkaart heeft hier niet veel waarde, genoeg USD meenemen. We hebben een paar reisagenten bezocht en dan geboekt bij een kantoor van Kamair bij Arg Travel & Tours, ticketing office: arg_travel@hotmail.com info@argtravels.com arg.herat@gmail.com ww.argtravels.com Main Office: Chowk-e-Gulha, beside Mili Center, Herat Tel. +93 40 22 56 030 2256040 797 520404 De eigenaar van het kantoor is heel vriendelijk en spreekt zes talen. We gingen in een gezellig restaurant iets drinken, een lekkere granaatappelsap en kwamen weldra in gesprek met een vooraanstaand man leek ons maar we vermoedden dat het een kopstuk van de taliban was en gaven niet vrijuit onze mening omtrent het regime alhoewel hij dat uitlokte. Twee andere gasten deden ons een teken dat we hem niet konden vertrouwen.
Dinsdag 11/06/2024
Reisweg : Verblijf in Herat
Het ontbijtbuffet op de vierde verdieping is van 7-9 uur en er is voldoende en ruime keuze, koffie, fruitsap, omelet, brood enz. We liepen eerst naar het Ministerie van Toerisme om onze vergunning (maktoeb) in orde te brengen, men was er vriendelijk maar ze verdienen maar weinig. Daarna wandelen we naar de Vrijdagsmoskee die toch wel indrukwekkend is, misschien bijna zo mooi als die van Mazar-e-Sherif. Nadien liepen we een tijdje door de grote bazaar en langs de citadel waar we niet zijn binnen geweest want we waren een beetje moe van onze vorige spannende dagen en weinig slaap. Met een tuktuk 50 AFN gingen we terug naar ons hotel voor een siësta. Op straat dronk ik een citroensap maar opgelet voor water wat ze er in mengen. Het is nu het mangoseizoen en het sap is heel lekker. Een hotelgast raadde ons het Shefano restaurant aan voor deze avond, het is maar vijftien minuten erheen wandelen. We hadden een diner voor samen 270 AFN met gestoofde aubergines en fruitsap. Een man met fiets toonde ons een sjiek restaurant waar we lekkere fruitsappen konden drinken, 160 AFN voor twee. We moesten in het familiecompartiment zitten omdat we een koppel zijn. In de winkelstraat liepen we voorbij een zaak waar ze uitsluitend safraan verkochten. Er was ook een supermarkt in Herat waar alles te koop is.
Woensdag 12/06/2024
Reisweg : Verblijf in Herat
We genieten van een laat ontbijt en blijven dan op onze kamer omdat we wat ziek zijn en willen rusten. Na de middag gaan we met een tuktuk naar de citadel waar de ingang 500 AFN bedraagt. Er zijn geen toeristen noch Afghanen te bespeuren en er is niet veel te zien, alle deuren zijn gesloten en we kunnen enkel buiten op de grote binnenplaatsen lopen. Het is een heel groot saai en teleurstellend complex die overgerestaureerd is door vooral Duitsland. Voor de ingang van het museum moeten we nog eens 250 AFN extra betalen. Dit deel is interessanter en geeft veel info over de geschiedenis van Afghanistan. Waarom moeten wij tweemaal betalen terwijl Afghanen slechts 50 AFN betalen ?
https://whc.unesco.org/en/tentativelists/1927/
Nadien hebben we nog een tijdje de omgeving van de citadel verkend. Ik drink op straat een citroensap met ijs voor slechts 10 AFN. We lopen nog wat door de bazaar en gaan dan terug naar ons hotel. Na wat rust wandelen we naar hetzelfde restaurant als gisterenavond en dineren er voor 270 AFN. We raken in gesprek met een jonge Afghaan die in Zwitserland woont en vernemen dat een dame die een burka draagt waarschijnlijk een vrouw is van een taliban gezinde man. Er is geen geheim onderwijs voor meisjes want dat is zwaar strafbaar.
Donderdag 13/06/2024
Reisweg : Vlucht naar Kabul
We genieten van ons laatste lekker ontbijtbuffet in Nazary Hotel en daarna krijg ik een rekening voor drie dagen verblijf: 7.500 AFN maar ze zijn blij dat ik 105 $ betaal. Het is een goed hotel, netjes en een ruime kamer. Om 9.30 uur nemen we een taxi naar de luchthaven 14 km uit het centrum, 500 AFN. Voor een binnenlandse vlucht moeten we twee uren voor de vlucht op de luchthaven zijn, voor een internationale vlucht een uur meer. Het inchecken verloopt vlot en we vertrekken om 11.45 uur met Kamair naar Kabul waar we een uur later landen. Bij het inchecken mag ik mijn drank meenemen maar moet er in hun aanwezigheid een slok van nemen als bewijs dat het in orde is. Er zitten enkele expats op de vlucht. Onderweg genieten we van een super zicht op de besneeuwde bergen en valleien in het binnenland. Bij aankomst op de luchthaven in Kabul verloopt alles vlot. We nemen een taxi naar het Afghania Lounge Guesthouse bij Shirpoor Square. De vriendelijke eigenaar is een Afghaan die in Oostenrijk woont en het hotel gaat pas over drie weken open maar we kunnen er al logeren voor 1.500 AFN inclusief ontbijt. Er is een prachtige groene tuin en in een feesttent kan man barbecuen en is er een bar-restaurant. Het is absoluut een aanrader en waarschijnlijk de beste keuze voor Kabul. Men kan het boeken via booking.com of airbnb. We wandelen naar het bekend Barg Restaurant op Shahr-e-Naw, een super modern groot restaurant waar ze een uitgebreide menukaart hebben. Onze rekening voor een lekker avondmaal bedraagt 500 AFN iets van 7 euro. Www.bargcontinental.com
Vrijdag 14/06/2024
Reisweg : Dagje Kabul
We krijgen in de tuin een lekker uitgebreid ontbijt brood, thee, fruit en watermeloen. Daarna nemen we een taxi naar het Bala Hisa Fort, een heel groot fort dat door de Engelsen werd verwoest en reeds goed is hersteld. We nemen foto’s van de buitenkant maar mogen er niet in van de bewakers want het is een kazerne van de taliban. Een groepje zwaarbewapende taliban willen met mij op de foto. https://www.lonelyplanet.com/afghanistan/kabul/attractions/bala-hissar-city-walls/a/poi-sig/451023/355754
Het is vrijdag en veel winkels zijn gesloten. We nemen een taxi naar het oud koninklijk paleis dat destijds volledig vernield was maar nu volledig is heropgebouwd. https://nl.aroundus.com/p/4091858-tajbeg-palace https://nl.wikipedia.org/wiki/Darul_Amanpaleis Bij de ingang moeten we 500 AFN ieder betalen maar kunnen er niet in, alle deuren zijn gesloten, we kunnen enkel de buitenkant fotograferen. Er zaten bij de ingang enkele Afghaanse fotografen die er ook in wilden gaan maar na een uur tevergeefs wachten zijn we door gegaan. Ik klaagde bij de ticketverkoper en daarna bij een talibanbewaker die mij 500 AFN terug betaalde. De ticketverkoper had ons niet gezegd dat het gesloten was. We reden dan maar terug naar het hotel waar we genoten van de prachtige tuin. Op honderd meter afstand is er een goed restaurant waar we lekker konden eten onder een moerbeiboom, 350 AFN. Verderop trakteerden we onszelf op een overheerlijk ijs met veel fruit en amandel. Www.afghaniaguesthouse.com Ze organiseren ook meerdaagse tours naar alle streken van het land.
Zaterdag 15/06/2024
Reisweg : Vlucht naar Dubai
We kregen nog eens een voortreffelijk ontbijt in de tuin waarvan we genoten. De vriendelijke eigenaar, een jonge Afghaan van 41 die in Oostenrijk woont kwam bij ons voor een babbel. Daarna namen we een taxi naar Ka Faroshi, de bekende vogelmarkt en de bazaar. Het is superdruk en onze chauffeur schiet niet op. Ik zie auto’s links en rechts voorbijsteken, het rondpunt verkeerd nemen zelfs waar de politie er bij staat, allemaal geen probleem. We hebben er een uur rondgelopen en hadden een heel veilig gevoel. We mogen er foto’s nemen en enkele mannen komen zelfs fier poseren. Het is hier heel fotogeniek. Helaas geen vrouwen te bespeuren. Er zitten allerlei soorten vogeltjes in kooitjes, duifjes en zelfs konijnen. Plots zagen we een Europese reiziger op de fiets. In de steegjes is het een wirwar van duizend mensen met of zonder karren en kruiwagens vrachten aan het vervoeren. Veel verkopers en leurders maar geen schooiers. We kruisen enkele dames echter zonder burka. We nemen een taxi terug voor 150 AFN en gaan lunchen in het nabijgelegen Restaurant Shirpoor op het gelijknamig plein. We genieten nog een laatste keer van de tuin en ik betaal 3.000 AFN voor onze twee nachten verblijf. We nemen daarna een taxi naar de luchthaven voor 250 AFN. Om veiligheidsreden wordt onze bagage wel vijf keer onderzocht of gescand wat we begrijpen. Het uitchecken gaat vlot en geen probleem bij immigratie. Onze vlucht met Kamair vertrekt stipt op tijd naar Dubai.
