Antarctica 2014 reisverslag

 

 

ANTARCTICA 2014

 

 

Passages uit mijn dagboek :

 

Dag 29 – 19/03/2014

Verkennen van Ushuaia, mijn mails bekeken. Te voet omhoog naar Los Cormoranes gelopen. Op het postkantoor kan men het paspoort laten stempelen met een “fin del mundo” stempel en in het kantoor van Antarctica een stempel van Argentijns Antarctica, duizend km van Ushuaia.    

www.e-ushuaia.com : toeristen informatiekantoor op San Martin 674

Met een taxi rij ik met volledige bagage naar het havengebouw en moet er niets tonen aan de havenbeambten  als ik het havengebied  binnen ga.  Nog vlug mijn laatste ARP verteerd aan snoep voor aan boord.  Een heel eind langs de kaai ligt de Plancius, het Nederlands expeditieschip waar ik enkele weken zou op vertoeven.  Mijn instapkaart wordt vluchtig bekeken en ik moet mijn reispas afgeven aan de receptie en herkende meteen de dame uit een vorige tocht naar Spitsbergen. Een matroos droeg mijn zware koffer aan boord op mijn kajuit.  Er was niemand maar de beide bedden lagen vol met allerlei spullen alsof die persoon er maar alleen was.  Ik ging meteen naar de bar voor een verwelkoming en drink.  Toen ik terugkwam stond mijn koffer in de gang.  De andere man, een cameraman, zei mij overtuigd en arrogant in het Engels dat het zijn hut alleen was en die ook zo besteld was en dat hij zich moest concentreren op zijn werk.  Ik kwam er na een tijdje achter dat het een Vlaamse cameraman was.  De hotelmanager kwam erbij en de cameraman bleef volharden maar de manager wees hem er op dat zijn bedrijf een hut voor vier personen  voor hem had besteld.  De cameraman bleef hardnekkig bij zijn standpunt maar de manager zei hem dat hij blij mocht zijn met een hut voor twee waarop hij antwoordde “als het zo is stap in van boord” maar de boot was al aan het varen.  De cameraman die inzag dat hij ongelijk had zei mij dat hij niets tegen mij als persoon had.  Ik vroeg hem zijn papieren te bekijken maar hij had dat nog niet gedaan en wou het ook niet doen, bleef dus koppig.  Hij had zijn eigen laarzen mee terwijl wij er gratis van het schip mochten gebruiken.  Zijn opdrachtgever, een Nederlands reisbureau had hem bedrogen.  Hij moest een TV-serie maken en een paar vogelliefhebbers begeleiden.  Na het avondeten ging ik naar de bar en na en paar uren kwam plots de hotelmanager naar mij toe en wees mij een hut aan voor één persoon met twee bedden.  Het was een hut met tv en badkamer.  De bemanning vond dat de cameraman het niet goed had aangepakt en vond hem arrogant.  De hotelmanager wou de twee Vlamingen in dezelfde hut plaatsen om ons te plezieren.  Nadien nog evacuatieoefening gehad en genoten van drink van de kapitein in de bar.                 

 

Dag 30 – 20/03/2014

Na enkele uren varen gaan we voor anker in het beschutte Beagle Kanaal.  Er woei een harde storm en de doorsteek in de Drake Passage was onmogelijk.  Werd zeeziek en lag de ganse dag op bed.  Dankzij pilletjes van Docter Sam voelde ik mij vlug beter.  

 

Dag 31 – 21/03/2014

Kalme zee in de beschutting van de Argentijnse kust van Vuurland.  Om tien uur was er een lezing over albatrossen. Na de middag golven van 6-8 meter hoog en het schip maakt soms slagzij met 30°.  Was een beetje zeeziek en lag op bed.  Vannacht soms ruige zee.   We varen nu door de Drake Passage.      

 

Dag 32 – 22/03/2014

Er was een woelige zee deze morgen: bij het ontbijt kwakte mijn fruitsap tegen de muur, koffiekopjes schoven over de lange tafel, in de keuken rammelde het regelmatig en alles vloog door elkaar, een kelner zal onder de koffie. Ontbijten was bijna onmogelijk.  Na de middag werd het rustiger.  Er was een verplichte vergadering over veiligheid op rubberboten en vacumen van klederen.  Een film in zaaltje gezien van David Attenborough “Frozen Planet”. Goede babbel in bar met Rinus, expeditieleider.  Hevige schommelingen, rolde heen en weer in mijn bed.    We zitten midden in de Roaring Fourtees met golven van wel tien meter hoog.    

 

Dag 33 – 23/03/2014

Deze morgen varen we op 65 mijlen van de South Shetland Islands waar we gaan landen.  Om tien uur is er een documentaire over wildlife on South Shetlands.  Nog voor de middag bereiken we de South Shetland Islands: besneeuwde bergen, overal eilandjes en baaien, vogels vliegen over het schip, zon en een heldere hemel, prachtig.  Na een vlugge lunch staan we alweer op de brug om de prachtige omgeving te observeren: eilanden, rotsen, lichtblauwe ijsbergen overal om ons heen.  Na een briefing gaan we met een rubberbootje aan land op Aitcho Island.  Bijna de ganse namiddag hebben we op Antarctica gelopen en pinguïnkolonies gade geslagen en zeehonden gezien en een zeeleeuw in supermooi landschap: overal bergen, kust, eilandjes, sneeuw, dieren, om nooit meer te vergeten. Iedereen tevreden.  Na het avondmaal zetten we koers naar het vasteland van Antarctica.  

http://www.ats.aq/siteguidelines/documents/Barrientos_e.pdf

 

Dag 34 – 24/03/2014

Tegen de morgen varen we door de Antarctic Sound, beschut voor de wind voorbij de Argentijnse basis Esperanza op Brown Bluff.  In Hope Bay gaan we voor anker.  Er was een landing en bezoek aan deze basis voorzien maar het sneeuwde, was mistig en – 17° C, gevoelsmatig – 33° C !!!  Er zijn grijze zones met bevroren zeewater en er achter hoge ijsbergen en op de achtergrond zien wij het vasteland van Antarctica: Trinity Peninsula. De kapitein besluit om niet te landen omdat onze gezichten meteen zouden bevriezen op de open rubberbootjes in deze omstandigheden.  In de namiddag varen we door het pakijs en om 18 uur gaan we voor anker wachtend op hoogtij om uit het pakijs weg te raken.  Als compensatie voor het niet kunnen landen wordt ons een happy hour aangeboden.   

Plan : Antarctic Sound/ Brown Bluff, Antarctic Continent

 

Dag 35 – 25/03/2014

Deze morgen zijn we vlug uit het pakijs gevaren, langs eilandjes, open zee in de verte en soms dichtbij ijsbergen en ijsschotsen met zeehonden er op en krabeters en pinguïns, witte stormvogels en andere vogels vlogen boven het schip.  Mooi licht in de verte, heldere dag. Bij Paulet eiland voor anker gegaan en geland op Antarctica.  Na de lunch zien we veel walvissen, een groep Minke en zes humpback whales met kalveren die wel een uur dicht om het schip zwommen want er was krill in de buurt.  Daarna hebben we nog orca’s (killer whales) gezien en veel vogels.  In de lounge maak ik kennis met de meest bereisde man ter wereld, Don Parrish uit de USA en met Pavel uit Polen en Masashi uit Japan.     

Nadien varen wij voorbij de Danger Islands

 

Dag 36 – 26/03/2014

Op zee, we varen naar de South Orkney Islands.  Hoge golven en veel deining tijdens en na het ontbijt.  We mochten niet op besneeuwd het buitendek lopen uit vrees dat we over boord zouden geslingerd worden.  We vernamen dat een Canadese dame haar arm had gebroken doordat ze in haar hut plots werd weggeslingerd en tegen de muur aankwakte omdat ze zich niet had vastgehouden.  Dit ongeval zou later heel ons programma beïnvloeden.  Een paar uur aan op het zonnig dek gestaan met zicht op Elephant en later op Clarence eiland, de laatste van Antarctica.  Lezing en film in eetzaal.  ’s Avonds gezellig in de bar.     

Planning: Op de South Orkney Islands is een landing voorzien bij de Argentijnse basis Orcadas.

 

 

Een reisverslag van een medepassagier :

https://www.dolendedertiger.com/antarctica/atlantic-odyssey