Bonin Ogasawara
BONIN or OGASAWARA Islands 2016
VOORBEREIDING
In de periode van 18/10 tot 22/11/2016 heb ik een uitgebreide reis gemaakt naar het Verre Oosten. Ik ben een wandelaar en neem soms deel aan een internationaal georganiseerde wandeling van IML www.imlwalking.org Door omstandigheden had ik aan de combinatie van de wandelingen in Korea, Japan en Taiwan al jarenlang niet kunnen deelnemen. Maar dit jaar wel. Het was een hele onderneming om tussen die evenementen door nog een paar trips in te lassen. Met een Excel bestand was het meten en aanpassen: op alle evenementen had ik voordien ingetekend, alle hostels geboekt zodat ik ter plaatse niets meer moest zoeken en daartussen heb ik de uitstapjes geplaatst. Omdat mijn eerste bestemming Korea was en ik toch in de regio was heb ik eerst Peking bezocht en ben dan doorgevlogen naar Hongkong en heb ook een dagje Macau meegepikt. Omdat deze wandelingen niet passen in een reisrapport sla ik deze details over.
15/11/2016
In Tokio, in het metrostation Shimbashi heb ik de Yurikamome lijn genomen naar Takeshiba Terminal, twee haltes verder. De vertrekhal voor de boot is honderd meter verder. Ik was er al om 07.45 ruim op tijd en moest nog lang wachten. Het infokantoor van de eilanden was al open en ik haalde wat folders en een kaart op. Mijn ticket kon ik niet ophalen om 08.30 maar een uur later. Er waren aanvankelijk maar een handjevol passagiers in de vertrekhal maar tegen tien uur kwamen er hele groepen aan die hun uitgeprinte reservatiebrief omruilden voor een inscheepkaart dat eigenlijk maar een uitgeprint kasticket is met nummer van de kamer en het bed. Ik weet niet of je zomaar op de dag van vertrek zelf nog een ticket kunt kopen zoals een Amerikaan beweerde op internet. De cafetaria en souvenirwinkel van de Eleven Tokyo Islands was al open. Plots kwam er een Japanner op mij af en vroeg of ik Erik was. Hiroshi met wie ik mijn ticket had gereserveerd woont op Ogasawara en had ik hier niet verwacht. Hij heeft daar een reiskantoor : www.ogasawara-tourist.com hsato@ogasawara-tourist.com Hij gaf mij meteen mijn inscheepkaart. Het inschepen gaat vlot, iedereen gaat netjes in de rij staan. Eenmaal aan boord wordt ik naar mijn kamer/hut verwezen. In mijn kamer zijn elf smalle gezellige bedden voor privacy afgeschermd met gordijnen. Er staat een tv aan mijn voeten, dekbed, licht, plug-in om mijn gsm op te laden en het is er warm. Douche en toilet is verder in de gang; alles kraaknet. Ik ga dadelijk op het bovenste dek en zie dat velen ons nog nazwaaien op de kade. Langzaam glijdt het schip, de Ogasawara Maru, de drukke haven van Tokyo uit en hij kan net onder de Tokyo Bridge door, daarna voorbij de Beacon of Sunosaki varen we in open oceaan, de Japanse Zee. Ik ga in het restaurant iets eten maar bemerk nergens een buitenlander, enkel Japanners. De omroepen zijn enkel in het Japans zoals de meeste teksten die soms ook in het Engels zijn aangegeven. We varen bij valavond voorbij enkele van de Eleven Tokyo Islands en na een prachtige zonsondergang ga ik slapen.
16/11/2016
Ik had goed geslapen vannacht en blijf nog lang lui in bed. Na een laat ontbijt ga ik wat aan dek staan en in de verte liggen de Ogasawara eilanden te blaken in de zon. Langzaam krijgt het grootste eiland, Chichijima, gestalte en glijden we het haventje Futami binnen. Om elf uur ontscheep ik. Alle uitbaters van hotels en guesthouses staan met een bordje hun gasten op te wachten. Ik voeg mij bij de groep van de jeugdherberg en ik wordt in gebrekkig Engels welkom geheten. Onze bagage wordt in een bestelwagentje geladen en met een groepje van ongeveer vijftien gasten wandelen we te voet in tien minuten naar de jeugdherberg. Omura, het enige dorp op het eiland, is niet veel meer dan één verkeersarme straat. Bij aankomst worden ons de regels van het huis uitgelegd in het Japans. Een meisje probeert mij de uitleg te vertalen. Daarna verken ik Omura, het toeristenbureau, postkantoor en enkele winkeltjes en restaurants. Niet veel folders/informatie in het Engels gevonden. Mooi T-shirt gekocht van het eiland, niet echt goedkoop. Achter het havengebouw in een hoekje staat de enige ATM met Mastercard en Maestro, spijtig dat die niet IN het gebouw staat. Openbaar vervoer is er weinig maar in de hoofdstraat bij www.ogasawarakanko.com kan ik morgen een scooter huren mits voorlegging van mijn internationaal rijbewijs. De bars zijn open vanaf 17.00 uur. Ik ga aan de toog zitten om er iets te eten maar een man komt naast mij zitten en rookt. Roken in een restaurant mag wel maar overal moeten schoenen uit als je ergens binnen gaat. Op de menukaart in enkel Japans maar met foto staat schildpad wat hier heel normaal is. Ik bestel een lightly cooked beef seasoned in salt, een kleine portie maar het smaakt heerlijk. Het restaurantje bevindt zich in een evenwijdig straatje van de hoofdstraat. Iets verderop schuin over Charlie Brown ga ik nog iets drinken in een bar. Terug in de jeugdherberg zit ik nog een tijdje gezellig te praten met een Japanner die behoorlijk Engels praat.
17/11/2016
We slapen met zes mannen in een kamer en ’s morgens om 07.50 uur worden we gewekt met zachte Japanse muziek. Bij het Japans ontbijt moet ik aan de stokjes wennen. Daarna ga ik een scooter huren, 3.700 JPY voor twee dagen. De hele berijdbare rondweg op het eiland is maar twintig km zodat ik het rustig aan kan doen. Ik stop voor een foto bij Sakaiura en Ogiura Beach. Bij het Yatsusegawa riviertje zaten twee dames van het Ogasawara National Park www.env.go.jp/park/ogasawara/ die foto’s namen van enkele zeldzame Bonin duiven. Iets verderop bezoek ik Kominato Beach waar ik op het prachtig zandstrand heb gelopen en dan 700 meter steil bergop heb gewandeld tot het Nakayamatoge Observation Platform waar ik rechts onder de schitterende Kominata Beach kon bewonderen en links in de verte de Buta Beach. Het is hier buitengewoon mooi. Terug in Kominato via de vele trappen neem ik de weg naar Mount Chuosan maar bij Nagatani neem ik de afslag naar het wandelpad naar Mt. Akahatayama. Bij de start moet men schoenen en klederen reinigen. Het is hier ruig en nog origineel. In een bosje kan ik enkele foto’s nemen van het zeldzame vogeltje, de Bonin white eye. Enkele kilometers verderop stop ik om de Mount Chuosan te bezoeken, met zijn 319 meter het hoogste punt van het eiland en met een panorama over het hele eiland. Er staat nog een restant van een Japans afweergeschut. Ik rij verder door een mooi bos – alles is nationaal park – en stop bij het Asahidaira Observation Platform, een heel mooi panorama over de oceaan. Iets verderop ligt het Nagasaki Observtion Platform met weerom eens een uniek uitzicht met niets of niemand in de omgeving. Ik rij nu naar beneden richting Omura. Miyanohama Beach kan mij niet bekoren en ik rij vlug bij valavond naar het Weather Station Observation Platform waar al wat mensen op een houten platform op de zonsondergang zitten te wachten. Het was een mooie zonsondergang over de Japanse Zee. In een winkel koop ik een fles saké en rij naar de jeugdherberg. Het avondmaal was heerlijk. Met enkele Japanse gasten had ik een goede babbel; het was gezellig.
18/11/2016
Bij het ontbijt bestel ik een lunchpakket en begin daarna terug aan hetzelfde rondje eiland van twintig kilometer maar wil vandaag andere plaatsen bezoeken. Ik stop even voor een foto in Sakaiura Beach. Bij Oguiara Beach neem ik enkele foto’s van het strand en zit wat te mijmeren bij de overdekte rustplaats, zicht op zee. Bij het stenig Susaki strand blijf ik maar even. Verderop vond ik Copepe Beach echt heel mooi; ik was er alleen. Daarna reed ik voorbij een arboretum die mij eerder een tuincentrum leek. Ik moest naar Oguiara Beach rijden en er dichtbij nam ik een kijkje bij het Sadayori Shrine waar ik in de bosjes enkele oorlogsbunkers en holen in de grond vond en een oud Japans fort of kazerne. Op die plaats staat ook een gedenkteken, een claim dat Ogasawara Japans is en niet Amerikaans. Amerika bezette de Bonin eilanden tot 1968 om er na de tweede wereldoorlog over te waken dat Japan niet opnieuw een oorlog zou beginnen. Bij de Yatsusegawa rivier heb ik een korte wandeling gemaakt bij de rietvelden langs het riviertje. Vlakbij het Subtropical Agricultural Center stop ik bij Grace Café om er op een echt terrasje gezellig in de zon te genieten van een lekker lokaal granaatappelijsje. De eigenaar organiseert zee kajak tochten. Bij de ingang staat een bananenboom die je wel vaker ziet op het eiland. Verderop onderweg is geen enkele mogelijkheid iets te eten/drinken. Dus drinken mee doen op deze tocht. De rit door het bos is heel aangenaam en mooi en loopt voorbij een reservaat dat enkel met bewakers mag bezocht worden en waar zeldzame dieren en vogels zitten. Ik rij voorbij de hoogste Chuosan berg en over de Mt. Yaoke waar ik een meisje ontmoet uit de jeugdherberg. Van hier zie ik in de verte het Anjima eiland liggen. Het Hatsuneura Observation Platform ligt vlak bij de weg en in de omgeving staan nog enkele bunkers en vervallen kazernes van de Japanners uit de tweede wereldoorlog. Het uitzicht kijkt uit op een wit zandstrandje dat de Japanners toenmaals angstvalling in de gaten hielden op mogelijke invallen van de Amerikanen. Bij het uitzichtpunt Asahidaira heb ik lang op mijn eentje gezeten genietend van een uniek uitzicht op Anjima eiland; dit is duidelijk mijn favoriete plekje. Tenslotte heb ik even nog een kijkje genomen bij het Nagasaki Platform. Toen ik bijna terug in het dorp was kreeg ik een lekke band maar ik kon een andere scooter krijgen waarmee ik mij naar het Weather Station Platform haastte om nogmaals van een spectaculaire zonsondergang om 16.40 uur te kunnen genieten. Op mijn en de andere gasten laatste avond werd er een betalende party ingericht met veel lekkere hapjes en Japanse saké en biertjes. Het mooiste van al was het optreden van de meisjes van de jeugdherberg die zachte lokale muziek zongen. De uitbater speelde op een klein gitaartje en zijn echtgenote Hiroshi zong heel mooie zachte muziek. Ze kan heel goed zingen en ik vroeg haar of ik een CD kon kopen en ze schonk mij haar cd. Ik heb toen iets typisch Belgisch gegeven. Er werd in traditionele kledij gedanst en gezongen en de Japanse muziektekst werd getoond zodat iedereen kon meezingen. Het eigenaardig Japans mannetje met zijn hoedje gaf ons een ring met hoedje. Iedereen moest naar voor om iets te vertellen of iets grappigs te vertonen. Plots was de party over en iedereen ruimde op en er werd afgewassen, ook de Japanse toeristen hielpen mee. Enkele meisjes, ook toeristen, hielpen de hele tijd mee in de keuken om de vele schoteltjes mee te helpen bereiden. Het was een unieke ervaring en we zijn allemaal vrienden geworden en ik hoorde er ook bij. Vriendelijke mensen die Japanners.
19/11/2016
Om 06.50 werden we gewekt met zachte Japanse muziek, om zeven uur ontbijt. Nadien werden de slaapplaatsen ontruimd en kregen de Japanners een inscheping bewijs. Daarna werd er afgerekend en leverde ik mijn scooter in voor negen uur. Recht er tegenover heb ik bij Hiroshi mijn inschepingsbewijs gevraagd, hij zal het mij op de kade afgeven. Het Ogasawara Visitor’s Center bezocht en de Omura Beach. Tegen de middag zijn we met zijn allen naar een gezamenlijke lunch in het gezellig Bonita restaurant gegaan. Terug in de jeugdherberg speelde Hirochi terug op haar gitaartje en trakteerde ze nog eens op prachtig muziek. Onze bagage werd in het wagentje geladen en wij liepen met zijn allen naar de kade langs de Shoukou Kanko Hall (toeristenbureau), het Japans oorlogsgedenkteken en de gedenkplaat van het bezoek van president Bush. Bij het standbeeld van de dolfijn werden enkele laatste groepsfoto’s gemaakt en dan scheepten we in. Op de kade stonden honderden mensen ons vaarwel te wuiven en ook de staf van de jeugdherberg met hun spandoek. De trossen werden losgegooid en met typisch drumgeroffel voeren we langzaam weg om 15.30 uur. Alles wat kon varen begeleidde ons tot een heel eind buiten de haven : de mensen op de bootjes bleven ons nawuiven onder scheepsgetoeter en tenslotte sprongen ze in zee en zwaaiden ons vaarwel. Van zo een gemeend en vriendelijk afscheid werd ik stil en ging aan dek staan om de eilanden te bewonderen bij valavond en daarna heb ik enkele mooie foto’s van de zonsondergang genomen.
20/11/2016
Lang geslapen en daarna in de zon op het bovendek genoten. Tegen de middag geluncht in het restaurant en de hele bende van de jeugdherberg zat er. Een uur later komen we aan in de baai van Tokyo waar we voorbij enkele eilandjes voeren. Een druk scheepsverkeer manifesteert zich. Mooi zicht op de haven en de stad van op zee en de brug. Om 15.50 uur ben ik van boord gegaan. Op de kade werd nog een laatste groepfoto genomen. Met de monorail ben ik naar Shimbashi gereden en dan met de metro naar Asakusabashi metro station waar ik vlakbij terug logeer in Anne Hostel waar ik tegen 17 uur aankom net voor donker.
Nuttige gegevens
www.ogasawaramura.com info@ogasawaramura.com : info over Bonin
www.papasds.com pir@papasds.com : een goed hotel
jinnybeach@oyh.jp : jeugdherberg in Omura, Bonin
www.ogasawarakaiun.co.jp : info over het schip
www.env.go.jp/park/pgasawara : nationaal park
www.hahajima.com : info over eiland Hahajima
