Mongolië
MONGOLIA – 1992
VOORBEREIDING
Planning
In 1991 had ik een optreden van een Mongoolse dansgroep in Eeklo bijgewoond. Het mysterieuze communistisch land was meer dan zeventig jaren afgesloten van de buitenwereld en er was enkel contact met Rusland en China. De groep was voor het eerst op reis buiten hun eigen land, het waren de begin dagen van de perestroïka, de opening met het Westen. De dansen in de traditionele klederdrachten waren goed uitgevoerd. De geheimzinnige keelzangers imponeerden mij. Niemand had toen ooit het land bereisd en het leek wel op een andere planeet te liggen; dat was toen onze visie. Tijdens de pauze van de optredens zocht ik contact met iemand van de groep en één jongedame sprak behoorlijk Engels en we praatten heel lang en de hele groep had veel interesse in Europa en ik in hun land. We wisselden onze adressen uit en nadien had ik een intense correspondentie met Orgil. Toen was er nog geen internet en het ging heen en weer per brief soms met een hele resem kleurige postzegels op de enveloppe. De vader van Orgil was een diplomaat en de familie had mij uitgenodigd naar Mongolië. Daar heb ik dan meteen dankbaar gebruik van gemaakt want ik wou dat geheimzinnig en onbekend land als een van de eersten gaan verkennen. En gesteund door een diplomaat kon ik het ganse land onbeperkt bezoeken. Van het bedrijf waar ik toen werkte kreeg ik een opdracht mee zodat ik soms zakelijk bezig was. Ik was inmiddels druk bezig met de voorbereidingen want een reisgids over het land bestond toen nog niet. Dankzij Orgil in Ulanbaator kon ik veel informatie verkrijgen. Haar familie en vrienden zouden zich om mij ontfermen en mij hun land tonen. Op een dag kreeg ik de officiële uitnodigingsbrief. Ik heb toen mijn vliegticket geboekt: met Lufthansa van Brussel naar Dortmund en verder naar Moskou. Uit Moskou vloog ik verder met MIAT www.miat.com Ik ben ongeveer een maand in Mongolië gebleven en was gelogeerd bij de familie van de diplomaat : 12/07/- 12/08/1992.
Visum
Een visum is vereist dat men voor afreis moet in orde brengen. Er wordt geen visum bij aankomst verleend. Voor meer informatie verwijs ik naar hun ambassade : Besmelaan 18 – 1190 Vorst tel. 02/344 69 74. website : www.brussels.embassy.mn/en
Geldzaken
Een dollar is ongeveer 2.800 MNT. Ik vermoed dat het beter is USD mee te nemen en daar te wisselen en geen EUR mee te nemen. Buiten de hoofdstad zijn er maar weinig banken waar men geld kan afhalen, dus voldoende MNT pinnen in Uulanbaator vooraleer verder te trekken.
Vluchten
Thans zijn vluchten tamelijk goedkoop. De meest comfortabele vertrekken uit Amsterdam of Frankfurt. Het gaat dan verder naar Moskou en mogelijk met MIAT naar Uulanbaator.
Informatie
Ik had in deze periode heel veel contactadressen, ook van ministeries die nu vermoedelijk nog weinig waarde hebben. Iedereen die toen iets met het land te maken had was mij bekend, van verkoop van joerten tot bevroren schapenvlees maar evenzeer bouwprojecten en hun tenders. Ik heb in 1993 informatie gegeven over het land op de Reismarkt in Brugge en op de Aziëmarkt in Wemmel. Ik had contact met allerlei bedrijven die handel wilden drijven met Mongolië. In Diest is een restaurant Dzjenghis Khan. Marco Polo zit op de Suikerrui in Antwerpen.
www.juulchin.com : is het oude ervaren wat duurdere staats-reisagentschap.
www.tripsmongolia.com : Battour
www.hustai.mn : leven bij de mensen zelf, het land van de wilde paarden.
www.mol.mn/mrt : Mongoolse spoorwegen
REISVERSLAG
Na aankomst op 12/07/1992 ga ik ‘s anderendaags het King Bogd Khan Palace bezoeken en de stad Ulan Bataar: Bogd komt uit het Russisch en beteknt God. Het Gandan Tibetaans klooster bij Ulaanbaatar is bijzonder kleurrijk. Ik word uitgenodigd op het Nadaam festival, HET voornaamste feest in Mongolië waar drie sporten aan bod komen: worstelen, paardrijden en boogschieten. Ik mag samen met mijn gastheer op de eretribune zitten en kan dus alles heel goed zien. Hij en zijn vrienden spreken enkel Russisch als enige andere taal, gelukkig kan ik hen begrijpen. Het kleurrijk festival duurt enkele dagen en mag zeker niet ontbreken op mijn wenslijst. De Russen hebben heel veel boeddhistische kloosters vernietigd tijdens hun bewind. Het Manchir klooster ten westen van Ulanbaatar staat ook op mijn programma. Natuurlijk gaan we regelmatig vrienden bezoeken en op het platteland gaan we met een groepje met een omgebouwd Russisch legervoertuig dat er uit zag als een camper. Er stond zelfs een heuse metalen kachel in. In Mongolië wordt steeds gestookt op gedroogde rundermest want er staan geen bomen, dus geen brandhout. Op een keer worden we uitgenodigd door een herdersfamilie en er wordt in de tent een geit geslacht om met ons te delen. Op een dag vertrekken we met een groepje mannen, vrouwen en kinderen naar het Terelj Nationaal Park, heel prachtig en niet zo heel ver weg van Ulaanbaatar. Het landschap is groen en lichtjes heuvelachtig, er staan sparrenbomen. Het is aangenaam en rustig om hier te wandelen. Tijdens onze meerdaagse kamptocht gaan de mannen jagen en nadien stropen ze de afgeschoten marmotten: die dieren hebben een erg dikke laag spek die ze met veel smaak verorberen. Oh ja, dat gaat samen met drinken van koemis (gefermenteerde paardenmelk) en uiteraard ook met wel vijftig flessen wodka die werden meegenomen. De mannen hadden een levend schaap in het busje gestopt dat na een tijdje rijden begon te blaten, ik keek achterom en ze gebaarden mij dat ze het zouden slachten en opeten. Ze maken een kleine inkeping bij de keel, gaan met hun arm in het schaap en nijpen de aorta dicht, gaat heel vlug. Daarna steken ze hete stenen in het gat en de schaap wordt zo gegaard. We stoppen bij de Turtle Rock en nog een tempel. Ik heb ook het Kvogsgul meer bezocht, een bijzonder mooie omgeving waar we bij vrienden-nomaden konden logeren. De mensen hier leven van het houden van schapen en rendieren. In het noorden dicht bij de Russische grens bezoeken we de regio van Hentii. Hier staan lage berken; aan de overkant van de grens ligt het Baikalmeer. Op een andere uitstap op 350 km ten oosten van Ulanbaatar bezoeken wij de oude stad van Djenghis Khan, Karakorum. Bij het dorp Harhorin toont men mij het oudste klooster van het land : Erdene Zuu (Unesco). De door Unesco erkende Orhonvallei is bijzonder mooi. Ik heb ook een vierdaagse uitstap gemaakt naar de Gobi woestijn, er gevlogen van uit de hoofdstad naar Dalandzagad en dan met een busje naar een tentenkamp waar ik in een ger heb geslapen. Van daaruit ook enkele uitstappen gemaakt naar de Eagle Valley, een vindplaats van dinosaurussen in Bayanzag en op de hoge duinen van Khongor gelopen. Alhoewel het heel lang geleden is dat ik er was kan ik mij de meeste gebeurtenissen nog levendig inbeelden.
