Tuvalu
TUVALU 2024
VOORBEREIDING
Reisperiode: 12 – 16/09/2024
Inreisdocumenten :
Reispas meegedaan. Geen visum vereist en bij aankomst kreeg ik een stempel en mocht 90 dagen blijven “within any 180 days period”. Een nuttige site om visumvereisten op te zoeken voor Belgen is https://en.wikipedia.org/wiki/Visa_requirements_for_Belgian_citizens
Contact details Belgisch consulaat bevoegd voor Tuvalu en andere landen in de Pacific regio:
Address:
19 Arkana Street
Yarralumla ACT 2600
Canberra
Australia
Telephone: +61 2 6273 2501
Email: canberra@diplobel.fed.be
Wettelijk moet ieder ander Europees land diplomatiek aanwezig in de regio u helpen: https://www.eeas.europa.eu/sites/default/files/documents/2023/2023.04.06%20EU%20Consular%20Website%20Interactive%20Attachment%20%28Update%29.pdf
Aangezien België de zetel is van de Europese regering heeft ieder land er een ambassade : https://www.embassypages.com/tuvalu-embassy-brussels-belgium
tuvaluembassy@skynet.be +32 2 742 1067
Informatie
www.timelesstuvalu.com tourism@gov.tv : nationale toeristisch informatie kantoor : info@timelesstuvalu.com
https://southpacificislands.travel/wp-content/uploads/2023/07/Tuvalu-Brochure.pdf
https://www.timelesstuvalu.com/
toeristische brochure van de toeristische dienst.
www.tuvalu-odyssey.net : info over de eilanden
https://www.landenkompas.nl/tuvalu
https://www.commonwealthofnations.org/sectors-tuvalu/travel/
https://www.travelsvenue.com/2018/07/Tuvalu-Tripreport.html
https://www.taste2travel.com/tuvalu-travel-guide/
http://www.traveladventures.org/continents/oceania/tuvalu.html
https://onestep4ward.com/category/pacific-islands/tuvalu/
https://www.svenlucaworld.com/nl/reisebericht-tuvalu/
https://www.globespots.com/country/tuvalu/
https://www.taste2travel.com/tuvalu-photo-gallery/
https://www.roadto197.com/2020/02/11/travel-report-tuvalu/
https://www.wereldreis.net/landeninfo/australie-en-pacific/tuvalu/reizen-naar-tuvalu/
Geld:
Cash AUD meebrengen, met een creditcard kan men hier niets betalen. Er zijn geen ATM op Tuvalu. Eventueel wisselen bij de nationale bank zou mogelijk zijn.
Reisgidsen en kaarten :
Er bestaat geen reisgids over het kleine Tuvalu van 26 km2 met nauwelijks 12.000 inwoners. Ik heb alle informatie online gevonden, zie hierboven. Bij aankomst is er geen informatie beschikbaar.
REISPLAN
In september 2024 boek ik een groepsreis naar het festival van Mount Hagen in Papua Nieuw Guinea. Als landenverzamelaar wil ik vervolgens naar Solomon en Vanuatu en reserveer mijn aansluitende vluchten erheen. Ik zou vervolgens naar Nieuw Caledonië en Wallis-Futuna vliegen maar in mijn guesthouse op Vanuatu ontmoet ik een Fransman die gevlucht is uit het woelig en gevaarlijk Nieuw Caledonië en mij sterk afraadt er niet heen te vliegen. Dus verander ik mijn plan en vlieg dan naar Fiji van waar ik een retourvlucht boek naar Tuvalu.
Vliegen
Op 8/9/24 had mij een Franse man in mijn guesthouse op Vanuatu geholpen een retourvlucht te boeken naar Tuvalu waarvoor ik 938 € betaald heb. Van een vriend vernam ik dat deze vlucht makkelijk 800-1.000 $ kan kosten. De enige maatschappij die naar Tuvalu vliegt is www.fijiairways.com De vlucht duurt twee en een half uur en overbrugt 1.055 km van uit Suva. Kies een venster aan de rechter kant van uit Nadi.
REISVERSLAG
Donderdag – 12 september 2024
Ik ben om vier uur opgestaan en een half uur later neem ik een taxi naar de luchthaven van Nadi, Fji. Checkin is vanaf vijf uur, ik ben er tijdig. Indien ik om zes uur zou aangekomen zijn, zou het ook goed zijn geweest. Ik kreeg geen stempel UIT Fiji. Ik vroeg een vensterplaats links wat prachtig zou zijn. De vlucht vertrok tijdig om 7.30 uur. In het vliegtuigje zaten ongeveer honderd passagiers en slechts zes bleken toeristen te zijn of misschien buitenlandse werkers. Bij Fiji lagen veel tropische eilandjes in de zon te baken, prachtig was dat. Dan een tijdje volle oceaan en plots zag ik het langgerekt hoofdeiland Fonafale en nog vijf andere eilanden van de groep. Dat was schitterend en ik nam het in een video op. Ons vliegtuigje zakte langzaam af over de huizen en dan langs de kleine korte landingsbaan. We lopen te voet naar het kleine administratiegebouw, ik vul een bezoekerskaart in en vermeld waar ik laatst was i.v.m. Covid, geen probleem. Ik krijg vlot mijn stempel IN voor dertig dagen. Buiten wachtte Maryanne van Rockwave Guesthouse mij op met een auto en we reden naar haar plaats. Ik kreeg als welkomstgeschenk een kokosnoot en twee zelf gebakken bananencakes. Dan heb ik wat gerust op mijn ruime en nette kamer.
Daarna wou ik naar “town” gaan maar er rijdt geen openbaar vervoer op het eiland; velen rijden met een auto maar meestal met een brommer, geen fietsen. Het centrum “town” is heel klein en makkelijk te voet te verkennen. De National Bank of Tuvalu is een vrijwel klein gebouw vlak naast het vliegveld. Het centrale regeringsgebouw huisvest alle ministeries, ook dit van toerisme waar ik binnen loop. Ik krijg een copie van de landkaart en een plan van Funufuti. Alles ligt op loopafstand. Dan bezoek ik het postkantoor en ontmoet er Fedde, een Friese postzegelverzamelaar. Hij had een stapel vooraf geschreven enveloppen en kleeft er kleurrijke postzegels op. Ik schrijf enkele postkaartjes en plaats mooie kleurrijke postzegels op luchtvaartenveloppen. De mevrouw van dienst zegt mij dat ik wel eerder thuis zal zijn dan de post, kan dus een maand onderweg zijn. Fedde verblijft in het Fun Hotel maar zijn beloofd zeezicht is er niet, wel de prijs van 180 AUD en overal ligt puin en rommel. Er komt een Duits koppel binnen in het postkantoor en ze willen een tocht naar een eiland maken maar met drie zou dat goedkoper zijn, zal voor morgen zijn. Intussen moest ik afscheid nemen maar het goot water. Gelukkig kon ik schuilen in het nabij gelegen politiekantoor waar een klant achter de tralies zat. De vriendelijke politie bracht mij terug naar mijn guesthouse.
Wavestone Café op Messenger en Facebook
Whatsapp : +688 7003030
Email : togiamaryanne@gmail.com of accomodation@wavestonemotel
Vrijdag – 13 september 2024
Ik krijg een degelijk ontbijt in het café. Daarna wandel ik naar de zuidkant van het eiland Fonafale en krijg tweemaal een lift van een zeeman die op de rederij Hamburg Sud werkt. Veel mannen werken op cargoschepen en sturen het geld op naar hun familie. Ik wandel langs het kerkhof en enkele kleine winkeltjes. Soms heb ik een mooie doorkijk op het strand met palmbomen. Ik loop langs een schooltje waar kleuters op matten zitten te zingen en ik maak enkele foto’s en de kinderen groeten mij in hun taal. Langs de weg ligt een klein gebouw, de visafslag en er achter de kleine haven, op de kade staan tientallen containers goederen uit Australië of Nieuw Zeeland, alles moet worden ingevoerd. Een kleine open Toyota truck rijdt voorbij met een ganse klas tieners die zingen en mij nawuiven. Ondertussen bewonder ik regelmatig prachtige plaatsjes met strand en wuivende palmbomen. Verderop staat een monument van Captain Paueli die vijftig jaar dienst had op de Nivaga III, dit is het bevoorradingsschip tussen de negen eilanden van Tuvalu. Mijn tweede lift krijg ik tot aan het einde van de asfaltweg bij de vuilnisbelt van meters hoog. Afvalverwerking op een eiland dat zo afgelegen ligt is een probleem. Tussen de vuilnisbelt en het eindpunt in het uiterste zuiden is het prachtig, wuivende palmbomen op het strand en geen toeristen. Ik geniet van een zicht op Amatuka Island in de verte en zit te mijmeren over deze zalige nog onontdekte plaats. Ik krijg een lift naar het centrum en bezoek nog eens het postkantoor waar ik een Duits koppel ontmoet die een boottocht naar een eiland willen maken maar niet weten hoe dat aan te pakken, hou contact zei ik hen, we kunnen morgen gaan. Ik blijf wat te lang weg en loop bij donker terug bij mijn guesthouse waar ze licht ongerust zijn. Rechtover Wavestone geniet ik van een schitterende zonsondergang. Maryanne heeft familiebezoek en ik mag meegenieten van een lekkere barbecue met prachtige rustige Tuvaluaanse gitaarmuziek. Onvergetelijk is dat.
Zaterdag – 14 september 2024
Ik krijg een lekker ontbijt bij Wavestone. Om 9.30 uur vertrekken we, het Duits koppel en ik zelf direct bij Wavestone met Melisssa, de goede kokkin, en haar zoontje met een motorboot langs de noordkant van het eiland waar tijdens WO II een Japanse of Australische wachtpost lag met geschut. Iets verderop op Amatuku leggen we aan bij de de Tuvaluaanse Zeevaartschool. De verantwoordelijke van de basis geeft uitleg, er zijn geen studenten-zeemannen meer op de school. We hebben er wat rond gelopen, de Marine School bekeken en een foto bij het bord bij de aanlegsteiger genomen met de verantwoordelijke. Daarna zijn we doorgevaren naar “feta” had ik begrepen, waarschijnlijk Nukufetau. Melissa geeft nauwkeurige instructies naar de roeier want het rif ligt dicht onder de romp van ons bootje. Het is een onbewoond eiland met maagdelijk witte stranden, een stil droomeiland. Enkele inwoners van Funafuti hebben er een vrijetijdshuisje en gaan er vissen. Als er een aards paradijs bestaat dan is het wel dit verborgen pareltje. Ik loop alleen langs het adembenemend kilometers lange witte zandstrand omzoomd met wuivende palmbomen en voel mij intens gelukkig en rustig. Hier en daar staat een verlaten vakantiehuisje in de schaduw onder de palmbomen. Intussen is ons eten gereed en genieten we van lekkere vis met kokosmelk. Er zijn nog enkele mannen er bij komen zitten die bier van 16.5 graden hadden gedronken en hun blikjes weggooiden; ik raapte ze op en stak die in een vuilniston. Na de lunch wandelen we door bosjes naar een oorlog overblijfsel, a war relic, een ingestort platform dat in zee is gevallen. Het was ooit een wachtpost met geschut. Ergens verdoken woonde één familie in een fale die leefden van visvangst. Eigenlijk ongelooflijk dat hier zo ver weg op een verlaten eilandje permanent een familie woont. We lopen naar een Australische verdedigingspost uit WO II waar enkel nog resten van bestaan. Ergens bij een verlaten huisje zit een varken in een omheining. Daarna vaarden we terug. De daguitstap kostte 90 AUD maar gezien we heel tevreden waren gaven we ieder honderd. We lieten ons afzetten bij de vlottende plastic steiger in het centrum. Maryann beloofde ons vanavond geroosterd varkensvlees en guitaarmuziek maar de muzikant was er niet. Sandy en Michael stelden veel vragen aan Maryann en waren heel tevreden over de avond.
Zondag – 15 september 2024
Zondag is een rustdag in Tuvalu, dus slaap ik wat langer. Ik krijg een lekker ontbijt: pannenkoekjes, spek en eieren. In de voormiddag is nog iets open maar in de namiddag moet alles dicht of er volgen boetes. Ik ben dan naar de mis gegaan waar mensen op de grond zitten maar er was een ellenlange preek in de eigen taal en het was niet wat ik er van verwacht had, wel zang maar geen muziek. Michael en Sandy waren er al te voet om 12.30 uur. Voor onze lunch krijgen we van Maryann puree, kip en groenten, te veel en we eten slechts de helft ervan op. Daarna ging Maryann een auto ophalen en bood ze ons een tour aan over het ganse eiland. Eerst reden we naar de noordkant waar ik reeds alles gezien had en keerden terug langs het smalste deel van het eiland, 10 meter breed. Fonafale eiland is twaalf kilometer lang en tussen de 400 en 10 meter breed. Daarna reden we door naar de zuidkant van het eiland dat eindigt in een smalle puntige landtong in zee. Tussen de palmbomen lonkt er een klein eilandje in de verte. Daarna toont Maryann ons een school in Funafuti en David’s Drill https://commonwealthwalkway.info/place/davids-drill/ en nog enkele gebouwen, Town Council, War Memorial, landingsbaan, de nieuwe National Bank, de Japanse Farm, Government House, PM House, Pacific Meeting Hall. Op het uiterste zuidpunt laat Michael een drone op om een video op te nemen. Ik zocht schelpen maar vond slechts enkele kleintjes, de grote waren gebroken. We waren vlug terug in “town” en onderweg zaten mensen te genieten van hun vrije zondagnamiddag. In de verte lag een baggerschip van Dredeco (dat ik ken), een project om het eiland te beschermen tegen de rijzende zee. Het koppel betaalde ruimschoots de rekening inclusief mijn deel want ze waren tevreden dat ik ze wou meenemen en de uitstappen had geregeld. Ik kon nadien nog mooie foto’s nemen van een schitterende zonsondergang met goudgeel licht en het silhouet van palmbomen. Tenslotte kreeg ik nog een licht avondmaal en had een goede babbel met Maryann. Ze heeft overal op het eiland wel land liggen van haar zelf of haar familie. Ze wil haar guesthouse dat pas op 5/9/24 opende reeds uitbreiden: ik was haar eerste gast. Ik krijg als aandenken twee onderleggers van schelpjes en een koffiekop van de overstromingen van 21/10/1972 – 2022, Hurricane Bebe. Ik ben daar heel tevreden mee. Ik reken af met Maryann en ga slapen.
Maandag – 16 september 2024
Na mijn ontbijt neem ik nog enkele foto’s van mijn verblijf, Wavestone Café. En Daarna bracht Maryann mij naar de luchthaven maar vooraf toonde ze mij nog het landwinningsproject en de haven omdat dit ooit tot mijn werkdomein behoorde. Ze bood mij nog een mooie kraal aan van schelpen. Het Duits koppel zou ook vertrekken maar ze praatten te lang waardoor ik geen video kon nemen van het aankomend vliegtuig. Het inchecken in de kleine hal verliep vlot en om 11.15 uur vertrok mijn vlucht. Ik zat aan de rechterkant maar zag niet veel eilanden onder mij.
